Οδηγός Θετικής Σκέψης: Μάθετε βήμα προς βήμα να είστε πιο αισιόδοξοι!

Να έχετε μια υπέροχη μέρα 😄, εγώ το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι κατά τη γνώμη μου
και σύμφωνα με άλλες έρευνες η πίστη σε ένα Θεό μπορεί να είναι καθοριστική στη θετική στάση ζωής!!

SHARE

14 Ιανουαρίου 2014

Θετική Σκέψη. Ανεβάστε τον πύχη της Αισιοδοξίας σας!

Από τη Δρ. Μαρία Φωτιάδου, 

BSc (Hons) Ψυχολογία, MSc Ψυχολογία Υγείας, PhD Θετική Ψυχολογία, Coventry University, UK

  

Η θετική σκέψη είναι άποψη και τρόπος ζωής. Βοηθάει τόσο στην ψυχολογία μας και το πως νιώθουμε για ότι συμβαίνει στη ζωή μας όσο και στη σωματική μας υγεία στο τώρα και το μέλλον.

Τα αισιόδοξα και θετικά άτομα είναι πο ευτυχισμένα, πετυχαίνουν περισσότερα πράγματα στη ζωή τους, διατηρούν καλύτερα επίπεδα υγείας, έχουν καλύτερες κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις και είναι πιο δημοφιλή στους κοινωνικούς κύκλους. Επίσης λύνουν τα προβλήματα πιο αποτελεσματικά και ανταποκρίνονται πιο γρήγορα και αποτελεσματικά σε θεραπείες. 

Σύμφωνα με έρευνες της Ψυχολογίας, οι άνθρωποι γεννιόμαστε με έφεση είτε προς την αισιοδοξία ή την απαισιοδοξία. Κατόπιν αυτό ενισχύεται από το κοινωνικό περιβάλλον και τις συνθήκες ζωής μας. Έτσι λοιπόν, οι αισιόδοξοι άνθρωποι βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο σε αντίθεση με τα πιο απαισιόδοξα άτομα, και ελπίζουν πάντα προς το καλύτερο.

Μπορεί κάποιος όμως να αλλάξει από απαισιόδοξος σε αισιόδοξος; Η απάντηση είναι Ναι!

Με τις καινούριες έρευνες στον τομέα της Θετικής Ψυχολογίας έχουμε βρει ότι ένας απαισιόδοξος άνθρωπος από τη φύση του, ή κάποιος που έχει υιοθετήσει αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα μπορεί να αλλάξει αν το επιθυμεί και αν ακολουθήσει ορισμένες απλές πρακτικές.

Αρχικά, μπορούμε να διδαχτούμε από τους θετικούς ανθρώπους και να δούμε τι ακριβώς κάνουν που θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε για να γίνει πιο θετικός και χαρούμενος στη ζωή του. Κάποια από τα γνωρίσματά τους είναι:

Βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα τους άμεσα.

Τα θετικά και αισιόδοξα άτομα πιστεύουν στις δυνάμεις και ικανότητές τους και εστιάζουν το μυαλό τους στις λύσεις, τις οποίες βάζουν σε εφαρμογή άμεσα. Δείχνουν επιμονή και υπομονή σε όποια δυσκολία τους παρουσιαστεί και γνωρίζουν ότι για όλα τα εμπόδια που συναντάνε υπάρχει πάνω από μια λύση που μπορούν να βάλουν σε εφαρμογή.

Εστιάζουν την προσοχή τους στα θετικά

Έχουν τη διάθεση και διατηρούν ανεπτυγμένη την ικανότητα να εστιάζονται στα θετικά γνωρίσματα και προτερήματα του κάθε ανθρώπου που σχετίζονται μαζί τους, στον εαυτό τους και τις καταστάσεις.

Νιώθουν ευγνωμοσύνη

Η έκφραση ευγνωμοσύνης έχει βρεθεί ως ένα από τα πιο σημαντικά γνωρίσματα των θετικών ατόμων στις ψυχολογικές έρευνες. Τα θετικά άτομα εκφράζουν ευγνωμοσύνη καθημερινά για τα μεγάλα και τα μικρά πράγματα που τους συμβαίνουν στη ζωή και πάντα ελπίζουν και προσπαθούν για το καλύτερο.

Χαμογελάνε

Λένε ότι η μέρα μας θα κυλήσει με τη φορά που οι γωνίες του στόματός μας θα πάνε όταν ξυπνήσουμε. Τα θετικά άτομα ξεκινάνε τη μέρα τους με χαμόγελο, νιώθουν ενθουσιασμό και χαρά για την κάθε μέρα που ξεκινάει.  Ένα απλό χαμόγελο ανεβάζει τη διαθεσή μας και τα θετικά συναισθήματα, ακόμα κι αν η διαθεσή μας δεν το επιτρέπει αρχικά. Ένα όμορφο χαμόγελο δεν ανεβάζει όμως μόνο τη δική μας διάθεση αλλά και των γύρω μας.

5.    Εχουν καλύτερες κοινωνικές σχέσεις

Τα αισιόδοξα άτομα είναι κοινωνικά. Έχουν καλές σχέσεις με τους συναδέλφους τους, την οικογένειά τους, το φιλικό τους περιβάλλον και διαχέουν την καλή τους διάθεση στους γύρω τους. Οδηγός τους είναι η καλή διαθεση, η ευγένεια, η αγάπη.

6.    Φτιάχνουν την Τύχη τους

Τα θετικά άτομα πιστεύουν στις δυνάμεις τους και τα προτερήματά τους και θέτουν στόχους τους οποίους αργά ή γρήγορα τους πετυχαίνουν. Δεν απογοητεύονται από τυχόν εμπόδια που θα συναντήσουν στο δρόμο τους τα οποία τα θεωρούν προκλίσεις της ζωής παρά προβλήματα. Μαθαίνουν από τα λάθη τους και επίμενουν στην επίτευξη των στόχων τους και των ονείρων τους.

7.    Ενημερώνονται 

Κάνουν επιλογή στις πληροφορίες που δέχονται και δεν γίνονται απλοί παθητικοί δέκτες. Σε έρευνα που κάναμε με το Πανεπιστήμιο του Κόβεντρυ, στο Ηνωμενο Βασίλειο βρήκαμε ότι τα αισιόδοξα άτομα διαβάζουν και επιλέγουν πολλές και διαφορετικές πηγές ενημέρωσης, και ρωτάνε ειδικούς αν χρειαστεί.

8.    Διατηρούν Πίστη και Ελπίδα

Αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με μια συγκεκριμένη θρησκεία. Διατηρούν δυνατή την πίστη τους ότι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τις καταστάσεις στη ζωή τους.

9.    Μιλάνε με θετικό τρόπο στον εαυτό τους.

Το πως μιλάμε στον εαυτό μας παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινή μας ζωή. Τα αισιόδοξα άτομα μιλάνε ενθαρρυντικά και χρησιμοποιούν θετικές λέξεις όταν σκέφτονται ή όταν μιλάνε σε άλλους.

10. Γυμνάζονται και προσέχουν τη Διατροφή τους

Τα αισιόδοξα άτομα αποφεύγουν τις καταχρήσεις και φροντίζουν τον εαυτό τους καθημερινά.

11. Κάνουν και τους άλλους χαρούμενους.

Η ευτυχία σε όλα τα επίπεδα είναι ο σκοπός τους και γνωρίζουν ότι εξαρτάται από τους ίδιους. Δεν θα ήταν όμως ικανοποιημένοι αν δεν μετέδιδαν της καλή τους διάθεση και στους συνανθρώπους τους. Ο ανταγωνισμός και η επικριτική είναι κάτι που λείπει από την καθημερινότητα τους. Βασίζονται στο σεβασμό και την αγάπη προς τους γύρω τους.

12. Βάζουν χαρούμενους θετικούς ανθρώπους στη ζωή τους

Η θετική ή αρνητική διάθεση είναι ενέργεια που μεταδίδεται. Οι θετικοί άνθρωποι επιλεγουν κυρίως άτομα που έχουν ανάλογη θετική διάθεση, κυρίως όταν αφορά τις στενές και καθημερινές τους σχέσεις.

Οι σκέψεις μας επηρεάζουν τα συναισθήματά μας και επομένως τη συμπεριφορά μας και τη ζωή μας γενικότερα. Το τι είναι Σωστό και Λάθος είναι θέμα αντίληψης και προσωπικής διάθεσης και ερμηνείας που δίνουμε σε ότι συμβαίνει στη ζωή μας.

Μετρήστε τα καλά πράγματα στη ζωή σας. Προσπαθήστε να σκεφτείτε καθημερινά τα καλά πράγματα που σας συμβαίνουν & τους όμορφους ανθρώπους με τους οποίους συνδέεστε.  

Κάντε θετικές σκέψεις.  Όταν κάτι αρνητικό έρθει στο μυαλό σας προσπαθήστε να αλλάξτε την σκέψη σας σε θετική π.χ. σκεφτείτε το αντίθετο. Πολλές από τις αρνητικές σκέψεις σας δεν είναι και απαραίτητα ρεαλιστικές.

Σκεφτείτε τι σας ευχαριστεί & τα όνειρά σας. Κάντε σχέδια για τη ζωή σας και νιώστε όμορφα.

Ακούστε χαρούμενη μουσική .

Φροντίστε τον εαυτό σας. 

Ξεκινήστε τη μέρα σας με χαμόγελο. Και μην στέκεστε σε κάτι αρνητικό που πιθανόν να συμβεί. Σκεφτείτε ότι όλα τα προβλήματα λύνονται & ότι δεν είστε μόνοι. 

http://www.boro.gr/38207/odhgos-thetikhs-skepshs-mathete-vhma-pros-vhma-na-eiste-pio-aisiodoksoi

Άγιος Πορφύριος

1. Πρόλογος

Μεγάλη μέρα σήμερα για την ορθοδοξία αγαπητοί αναγνώστες της «αέναης επΑνάστασης». Ένας ακόμη αγαπημένος και λαοφιλής Γέροντας των ημερών μας, μπήκε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Ας διαβάσουμε τον βίο του κι ας έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου Γέροντος. Από εφέτος και καθ' εκάστη του έτους, η μνήμη του Οσίου Γέροντος θα εορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου.[1]

2. Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο Διορατικός

Παιδικά χρόνια

«Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί, αλλ’ ευσεβείς γεωργοί. Ο πατέρας του ονομαζόταν Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και η μητέρα του Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου. Ο πατέρας του είχε κλήση μοναχική, αλλά τελικά δεν έγινε μοναχός. Υπήρξε, όμως, ψάλτης στο χωριό του και δίδαξε στο Γέροντα την παράκληση της Παναγίας και ό,τι άλλο μπορούσε από την αγία πίστη μας.

Ο Γέροντας Πορφύριος κατά τη βάπτισή του πήρε το όνομα Ευάγγελος, ήταν δε το τέταρτο από τα πέντε παιδιά των γονέων του. Η φτώχεια ανάγκασε τον πατέρα του Γέροντα να ξενιτευτεί και να πάει να δουλέψει στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Φοίτησε στο σχολείο του χωριού του μόνο για δύο χρόνια. Από οκτώ χρονών εργαζόταν. Έπιασε δουλειά στο ανθρακωρυχείο της περιοχής του και στη συνέχεια σε παντοπωλείο στη Χαλκίδα και στον Πειραιά.

Ο Γέροντας ως παιδί είχε έντονα πρόωρη ανάπτυξη. Όπως διηγήθηκε ο ίδιος, από οκτώ χρονών ξυριζόταν. Από την παιδική ηλικία ήταν σοβαρός, εργατικότατος, επιμελής και έδειχνε πολύ μεγαλύτερος από τα χρόνια του.

Στο Άγιον Όρος - Η μοναχική κλήσις

Διαβάζοντας το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη συλλαβιστά, εκεί που έβοσκε τα πρόβατα, αλλά και όταν δούλευε στο παντοπωλείο, αισθάνθηκε τον πόθο να τον μιμηθεί. Αρκετές φορές ξεκίνησε για το Άγιον Όρος, αλλά για διάφορους λόγους γύριζε πίσω. Τελικά, μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών, ξεκίνησε με σταθερή απόφαση να φθάσει. Και ο Κύριος ευλόγησε την απόφασή του και έφθασε.

Ο προνοητής των πάντων και κυβερνήτης της ζωής μας Κύριος έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε να συναντήσει μέσα στο καράβι, που πήγαινε από τη Θεσσαλονίκη στο Άγιον Όρος, το μέλλοντα Γέροντά του, τον ιερομόναχο και πνευματικό Παντελεήμονα. Αυτός τον ανέλαβε υπό την προστασία του μέσα από το καράβι, τον παρουσίασε ως ανεψιό του και τον έμπασε στο Άγιον Όρος, παρόλον που δεν επιτρεπόταν τότε η είσοδος στα παιδιά.

Η μοναχική ζωή

Ο Γέροντάς του, ο παπα-Παντελεήμονας, τον οδήγησε στα Καυσοκαλύβια, στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου, στην οποία ασκήτευε μαζί με τον ομομήτριο αδελφό του παπα-Ιωαννίκιο.

Έτσι ο Γέροντας Πορφύριος απέκτησε ταυτόχρονα δύο Γεροντάδες και έκανε και στους δύο άκρα, αδιάκριτη και χαρούμενη υπακοή. Επιδόθηκε με ζήλο στην εκούσια άσκηση και το παράπονό του ήταν ότι οι Γέροντές του δεν του απαιτούσαν ακόμη μεγαλύτερη. Δεν γνωρίζουμε ακόμη επακριβώς τα ασκητικά παλαίσματά του, γιατί δεν μιλούσε γι’ αυτά. Από τα λίγα, που ανέφερε σπανίως σε ελάχιστα πνευματικά του παιδιά, συμπεραίνουμε ότι η άσκησή του ήταν συνεχής, εντατική, χαρούμενη και σκληρή.

Ξυπόλυτος στα χιόνια και στα κακοτράχαλα μονοπάτια. Με λίγο ύπνο στο πάτωμα, με μια κουβέρτα και με ανοιχτό το παράθυρο, ακόμη κι όταν χιόνιζε. Με πολλές μετάνοιες, με γυμνό το σώμα από τη μέση και πάνω για να μην τον ενοχλεί η νύστα.

Με εργασία την ξυλογλυπτική και στο ύπαιθρο, για ξύλα, για σαλιγκάρια, για κουβάλημα χώματος στην πλάτη από μεγάλες αποστάσεις, προκειμένου να δημιουργηθεί μικρός κήπος στα βραχώδη μέρη της καλύβης του Αγίου Γεωργίου.

Και ταυτόχρονα εντονώτατη συγκέντρωση της προσοχής στα αναγνώσματα και τα τροπάρια των ιερών ακολουθιών και αποστήθισή τους. Επί πλέον αποστήθιση των ιερών Ευαγγελίων κατά τη διάρκεια του εργοχείρου και συνεχής επανάληψή τους, ώστε στο μυαλό να μη μπορεί να μπει αργός λόγος ή μη καλός λογισμός. Ήταν, κατά το χαρακτηρισμό, που ο ίδιος έδωσε στη ζωή του εκείνα τα χρόνια «αεικίνητος».

Αλλά το βασικό, το κύριο γνώρισμα της άσκησής του, δεν ήταν τα σωματικά παλαίσματα. Ήταν η πλήρης υποταγή στο Γέροντά του, η απόλυτη εξάρτησή του από αυτόν, η ολοκληρωτική εξαφάνιση του θελήματός του μέσα στο θέλημα εκείνου, η γεμάτη αγάπη, εμπιστοσύνη και θαυμασμό αφοσίωσή του στο Γέροντά του, η ταύτισή του με εκείνον, η οποία τον έκανε δεκτικό της διοχέτευσης των βιωμάτων του στη δική του ζωή. Αυτό είναι το μυστικό, αυτό είναι το κλειδί, το ουσιώδες και κύριο.

Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς, αλλά φαίνεται ότι σύντομα μετά την εγκαταβίωσή του στο Άγιον Όρος, εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Νικήτας.

Η Ιερά Καλύβη Αγίου Ακακίου στα Καυσοκαλύβια

Η επίσκεψη της θείας Χάριτος
Σ’ αυτόν το γεμάτο φλόγα νέο μοναχό, που τά 'δωσε όλα για την αγάπη του Χριστού και που δεν υπολόγισε ποτέ κόπους και αγώνες, δεν είναι παράδοξο ότι αναπαύθηκε αισθητά η θεία Χάρις. Ήταν ξημερώματα, ο κεντρικός ναός των Καυσοκαλυβίων, το Κυριακό, ήταν ακόμη κλειστός. Ο μοναχός Νικήτας, όμως, περίμενε σε μια γωνιά του προνάρθηκα να κτυπήσουν οι καμπάνες και ν’ ανοίξει η εκκλησία.

Δεύτερος μπήκε στον προνάρθηκα ο γερο-Δημάς, πρώην Ρώσος αξιωματικός, ενενηκοντούτης, ασκητής, κρυφός άγιος και, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν ήταν άλλος εκεί (δεν είδε το μοναχό Νικήτα που ήταν απόμερα), άρχισε να κάνει στρωτές μετάνοιες και να προσεύχεται μπροστά στην κλειστή πόρτα του ναού. Η θεία Χάρις ξεχείλισε από τον όσιο γερο-Δημά και έλουσε και κατεκάλυψε τον έτοιμο να τη δεχθεί νεαρό Νικήτα. Τα αισθήματά του δεν περιγράφονται. Γεγονός είναι ότι μετά τη θεία Λειτουργία και τη θεία Κοινωνία του ο νεαρός μοναχός Νικήτας αισθανόταν τέτοια αισθήματα, ώστε, πηγαίνοντας για το καλύβι του, σταμάτησε, άνοιξε τα χέρια του τεντωμένα και φώναζε δυνατά “Δόξα Σοι, ο Θεός. Δόξα Σοι, ο Θεός. Δόξα Σοι, ο Θεός”.

Την επίσκεψη της Χάριτος ακολούθησε μια ριζική αλλαγή των ψυχοσωματικών ιδιοτήτων του νεαρού μοναχού Νικήτα. Ήταν η αλλοίωσις, η εκ της δεξιάς του Υψίστου. Ενεδύθη δύναμιν εξ ύψους και απέκτησε χαρίσματα υπερφυσικά.

Πρώτο σημείο ήταν ότι «διείδε» από μεγάλη απόσταση τους Γέροντές του, που επέστρεφαν από μακριά. Τους “διείδε” εκεί που ήσαν, ενώ ανθρωπίνως δεν ήσαν ορατοί. Αυτό το εξομολογήθηκε στον παπα-Παντελεήμονα, ο οποίος του σύστησε προσοχή και σιωπή. Συμβουλές, προς τις οποίες συμμορφώθηκε, μέχρις ότου έλαβε άλλη εντολή. Έπειτα ακολούθησαν και άλλα. Τα αισθητήριά του ευαισθητοποιήθηκαν σε ανυπέρβλητο βαθμό και οι ανθρώπινες δυνατότητές του αναπτύχθηκαν στο έπακρο.

Άκουε και γνώριζε τις φωνές των πουλιών και των ζώων, τόσο ως προς την προέλευση όσο και προς το νόημά τους. Οσφραινόταν τις ευωδιές από μεγάλες αποστάσεις. Αναγνώριζε τα αρώματα και τη σύνθεσή τους. Διέκρινε από πάρα πολύ μακριά τις ευωδιές των λουλουδιών. «Έβλεπε», όταν ύστερα από ταπεινή προσευχή ερχόταν στην κατάλληλη κατάσταση, στα βάθη της γης και στο χάος του ουρανού, νερά, πετρώματα, πετρέλαια, ραδιενέργεια, θαμμένα αρχαία, κρυμμένους τάφους, ρωγμές στα έγκατα της γης, υπόγειες, πηγές, χαμένες εικόνες, σκηνές που είχαν διαδραματισθεί αιώνες πριν, προσευχές που είχαν αναπεμφθεί, πνεύματα αγαθά και πονηρά, την ψυχή την ίδια το κάθε τι.

Δοκίμαζε το νερό από το βάθος της γης και μετρούσε τα απρόσιτα. Ρωτούσε τα βράχια και του διηγόντουσαν τα παλαίσματα των προ αυτού ασκητών. Κύτταζε και θεράπευε. Έψαυε και ιάτρευε. Ηύχετο και εγένοντο. Αλλά ποτέ δεν διανοήθηκε να χρησιμοποιήσει τα χαρίσματα αυτά του Θεού για δικό του όφελος. Ποτέ δεν παρακάλεσε να γίνει καλά από δική του αρρώστια. Ποτέ δεν θέλησε να κερδίσει κάτι από κάποια γνώση που του πρόσφερε η θεία Χάρη.

Η διόρασή του, όσες φορές ενεργούσε, του αποκάλυπτε τα απόκρυφα των ανθρωπίνων διαλογισμών. Μπορούσε με τη χάρη του Θεού να βλέπει το παρελθόν και το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα. Επιβεβαίωνε ότι ο Θεός είναι παντογνώστης και παντοδύναμος. Κατόπτευε και ψηλαφούσε την κτίση από τα άκρα του σύμπαντος μέχρι τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και Ιστορίας. Ίσχυε γι’ αυτόν το: «Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται» (Α' Κορ. ιβ' 15).

Η ζωή μέσα στη Χάρη όμως είναι ένα άγνωστο μυστήριο για μας. Και κάθε επιπλέον λέξις θα είναι αυδάδης ενασχόληση με θέματα που αγνοούμε. Αυτά ο Γέροντας τα τόνιζε πάντοτε σε όλους όσοι απέδιδαν τις ικανότητές του σε άλλα αίτια εκτός από τη Χάρη του Θεού. Έλεγε επιγραμματικά και ξανάλεγε: «Δεν είναι επιστήμη, δεν είναι τέχνη, είναι ΧΑΡΙΣ». 

Η επάνοδος στον κόσμο

Ο μοναχός Νικήτας ποτέ δεν σκέφθηκε να αφήσει το Άγιον Όρος και να γυρίσει στον κόσμο. Ο πύρινος θείος έρωτάς του προς το Σωτήρα Χριστό μας τον έσπρωχνε να επιθυμεί και να ονειρεύεται να βρεθεί στην απόλυτη έρημο, μόνος με μόνον τον άκρον των εφετών, τον γλυκύτατο Ιησού.

Όμως, μια βαρειά πλευρίτιδα, που άρπαξε μαζεύοντας σαλιγκάρια στα απόκρημνα βράχια, η οποία τον βρήκε καταεξαντλημένο από τη συνεχή υπεράνθρωπη άσκηση, ανάγκασε τους Γεροντάδες του να του δώσουν εντολή να εγκατασταθεί σ’ ένα μοναστήρι στον κόσμο, για να γίνει καλά. Υπάκουσε και γύρισε, αλλά, μόλις συνήλθε, επέστρεψε στην καλύβη της μετανοίας του. Ξαναρρώστησε όμως, και έτσι οι Γέροντές του με μεγάλη θλίψη τον ξανάστειλαν στον κόσμο οριστικά.

Έτσι τον βρίσκουμε να μονάζει στα δεκαεννέα του χρόνια στη Μονή Λευκών του Αγίου Χαραλάμπους, κοντά στη γενέτειρά του. Συνέχισε κι εδώ την αγιορείτικη τακτική του, “τα ψαλτήρια του” και τα όμοια, μόνο που αναγκαστικά περιόρισε τη νηστεία του μέχρις ότου αποκατασταθεί η υγεία του.

Χειροτονείται ιερεύς
Στο μοναστήρι αυτό τον βρήκε, όταν έμενε για λίγο εκεί ως φιλοξενούμενος επισκέπτης, ο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου Πορφύριος ο Γ'. Από τη συζήτηση μαζί του διέγνωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματά του και τόσο εντυπωσιάσθηκε, ώστε στις 26 Ιουλίου του 1927, εορτή της Αγίας Παρασκευής, τον χειροτόνησε διάκονο και την επομένη, εορτή του Αγίου Παντελεήμονος, τον προεχείρισε πρεσβύτερο, ως σιναΐτη και τον ονόμασε Πορφύριο. Οι χειροτονίες έγιναν στο παρεκκλήσιο του εν Κύμη επισκοπείου της Ιεράς Μητροπόλεως Καρυστίας, συμπροσευχομένου και του τότε Μητροπολίτου αυτής κυρού Παντελεήμονος Φωστίνη. Ήταν τότε ο Γέροντας εικοσιενός μόνο ετών.

Πνευματικός
Στη συνέχεια ο τότε επιχώριος Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων του ανέθεσε, με την κεκανονισμένη ενταλτήρια επιστολή, έργον πνευματικού. «Δεικνύς το ανθρώπινον» ο Γέροντας και «φιλοπόνως» εργαζόμενος το δοθέν σ’ αυτόν νέο τάλαντον μελέτησε το Εξομολογητάριον. Αλλ’ όταν εδοκίμασε να εφαρμόσει κατά γράμμα τα αναγραφόμενα σ’ αυτό επιτίμια, διαπίστωσε ότι χρειαζόταν εξατομικευμένη μεταχείριση των πιστών και πολύ προβληματίστηκε.

Αλλά βρήκε στον Άγιο Βασίλειο τη λύση, που συμβουλεύει: «Πάντα δε ταύτα γράφομεν, ώστε τους καρπούς δοκιμάζεσθαι της μετανοίας. Ου γαρ πάντως τω χρόνω κρίνομεν ταύτα, αλλά τω τρόπω της μετανοίας προσέχομεν» (Επιστ., 217, αρ. 84). Και αποστήθισε τη συμβουλή και την εφάρμοσε. Μέχρι τα βαθειά του γεράματα την υπενθύμιζε στους νεώτερους πνευματικούς.

Έτσι ωριμασμένος ο νεαρός ιερομόναχος Πορφύριος άσκησε ευδοκίμως, με τη χάρη του Θεού, το έργο του πνευματικού στην Εύβοια μέχρι το 1940. Αναδεχόταν καθημερινώς τις εξομολογήσεις πλήθους πιστών, πολλές μάλιστα φορές για πολλές αδιάκοπες ώρες.

Γιατί η φήμη του ως πνευματικού, γνώστου της ψυχής και ασφαλούς οδηγού, πολύ σύντομα διαδόθηκε στα περίχωρα και πολύς κόσμος συνέρεε στο εξομολογητήριό του στην Ιερά Μονή Λευκών, κοντά στο Αυλωνάρι της Ευβοίας, ώστε μερικές φορές να περνά όλη την ημέρα και τη νύχτα χωρίς διακοπή και χωρίς ανάπαυση, στην εκπλήρωση του ιερού αυτού έργου και Μυστηρίου.

Τους προσερχομένους βοηθούσε και με το διορατικό του χάρισμα, με το οποίο τους οδηγούσε στην αυτογνωσία, την ειλικρινή εξομολόγηση και την εν Χριστώ ζωή. Με το ίδιο χάρισμα αποκάλυπτε και πολλές πλεκτάνες του πονηρού και έσωζε ψυχές από τα δίκτυά του και τις μεθοδείες του.

Αρχιμανδρίτης

Το 1938 του απονεμήθηκε, και πάλι από το Μητροπολίτη Καρυστίας, το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη: «προς βράβευσιν των υπηρεσιών σου, ας υπέρ της Εκκλησίας προσήνεγκας μέχρι σήμερον ως Πνευματικός Πατήρ και δια τας χρηστάς ελπίδας, ας τρέφει εις σε η Αγία ημών Εκκλησία», όπως επί λέξει γράφει το υπ’ αριθμ. πρωτ. 92/10-2-1938 έγγραφον του εν λόγω Μητροπολίτου, του οποίου, πράγματι, με τη χάρη του Θεού επιβεβαιώθηκαν οι χρηστές ελπίδες.

Εφημέριος στους Τσακαίους Ευβοίας
και στη Μονή Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας
Για λίγους μήνες τοποθετήθηκε από τον οικείο Μητροπολίτη ιερέας στο χωριό Τσακαίοι της Εύβοιας, όπου η αγαθή ανάμνηση του περάσματός του διατηρείται ακόμη σε μερικούς από τους παλαιότερους. Γύρω στο 1938 τον βρίσκουμε εγκατεστημένο στην εγκαταλελειμμένη και ερειπωμένη (τότε) ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας Ευβοίας, που υπάγεται στην ιερά Μητρόπολη Χαλκίδας. Είχε αποχωρήσει από την ιερά Μονή του Αγ. Χαραλάμπους, επειδή μετετράπη σε γυναικεία.

Ο Άγιος Γεράσιμος της 'Πολυκλινικής Αθηνών' 

όπου ιερουργούσε ο Γέροντας.

Στην έρημο της Ομονοίας

Ενώ η λαίλαπα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου προσήγγιζε την Ελλάδα, ο πανάγαθος Κύριος επιστράτευσε τον πιστό δούλο του Πορφύριο σε νέα υπηρεσία, πλησιέστερη προς το δοκιμαζόμενο λαό του. Από τις 12 Οκτωβρίου 1940 του ανατέθηκαν καθήκοντα προσωρινού εφημέριου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, που βρίσκεται στη γωνία των οδών Σωκράτους και Πειραιώς, δίπλα στην Ομόνοια. 

Στη θέση αυτή ζήτησε ο ίδιος να διορισθεί, διότι, από μεγάλη και σφοδρή αγάπη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο, ήθελε να βρίσκεται κοντά του στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του, όταν ο πόνος και η νόσος και ο επικείμενος θάνατος απεδείκνυαν άχρηστες όλες τις άλλες ελπίδες, εκτός της ελπίδας του Χριστού.

Για το διορισμό στη θέση αυτή υπήρχε και άλλος ενδιαφερόμενος με μεγάλα τυπικά προσόντα, αλλά ο Κύριος φώτισε το διευθύνοντα στην Πολυκλινική να προτιμήσει τον αγράμματο κατά κόσμον και σοφό κατά Θεόν, ταπεινό, αλλά χαριτωμένο Πορφύριο. Για την εκλογή του αυτή ο επιλέξας έχαιρε αργότερα και διηγείτο έκθαμβος ότι βρήκε αληθινό ιερέα λέγοντας: «Βρήκα παπά τέλειο, όπως τον θέλει ο Χριστός».

Στην Πολυκλινική άσκησε τα καθήκοντα του εφημέριου επί τριάντα συνεχή έτη ως εν ενεργεία εφημέριος και επί τρία εν συνεχεία οικειοθελώς και περιορισμένος κάπως, προς εξυπηρέτηση των αναζητούντων αυτών εκεί πνευματικών του τέκνων. Ασκήθηκε συνολικά 33 έτη στην έρημο της Ομονοίας, όπως έλεγε ο ίδιος, αντί της ερήμου του Αγίου Όρους, όπως ποθούσε η ψυχή του.

Εδώ, παραλλήλως προς το έργο του εφημερίου, το οποίο ασκούσε με τέλεια ευλάβεια και αφοσίωση, τελώντας με θαυμαστή ιεροπρέπεια της εκκλησιαστικές ακολουθίες, εξομολογώντας, νουθετώντας και θεραπεύοντας τις ψυχικές και πολλάκις και τις σωματικές αρρώστιες των ασθενών, ασκούσε και το έργο του πνευματικού για όλους όσους πήγαιναν σ’ αυτόν. «Ταις χρείαις μου και τοις ούσιν μετ’ εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται» (Πράξ., κ', 34)Ο Γέροντας Πορφύριος, ελλείψει τυπικών προσόντων, ελάμβανε ως εφημέριος της Πολυκλινικής γλισχρότατες αποδοχές, οι οποίες δεν επαρκούσαν για τη συντήρηση τόσο του εαυτού του, όσον και των γονέων του και μερικών άλλων στενών οικείων του, των οποίων την προστασία είχε αναλάβει. Γι’ αυτό αναγκάσθηκε να εργασθεί βιοποριστικά και οργάνωσε μαζί τους διαδοχικά ορνιθοτροφείο και πλεκτήριο.

Επιπλέον, από ζήλο για τη μυσταγωγικότερη τέλεση των ιερών ακολουθιών, επιδόθηκε στη σύνθεση αρωμάτων, καταλλήλων για την παρασκευή του χρησιμοποιουμένου στη θεία λατρεία μοσχοθυμιάματος, επιτυγχάνοντας άριστα αποτελέσματα. Μάλιστα, κατά την δεκαπενταετία του 1970 είχε επιτύχει την πρωτότυπη εφεύρεση, να ενοποιήσει το καρβουνάκι με το άρωμα του θυμιάματος και να θυμιατίζει μόνο με το ιδικής του συνθέσεως σιγοκαίον καρβουνάκι, το οποίο απέπνεε πνοή ευωδίας πνευματικής.

Ο Άγιος Πορφύριος στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων

Άγιος Νικόλαος Καλλισίων
Από το 1955 είχε μισθώσει από την ιερά Μονή Πεντέλης το ευρισκόμενο στην Παλαιά Πεντέλη μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή του, την οποία καλλιεργούσε συστηματικά και φιλόπονα, θέλοντας να συστήσει εκεί το ησυχαστήριο, που τελικά εγκατέστησε αλλού. Βελτίωσε τις πηγές, κατασκεύασε αρδευτικό δίκτυο, φύτευσε πολλά δένδρα και με σκαπτικό μηχάνημα, το οποίο χειριζόταν ιδιόχειρα, καλλιεργούσε τη γη. Όλα δε αυτά παράλληλα προς το νυχθήμερο εφημεριακό και εξομολογητικό του έργο.

Εκτιμούσε ιδιαιτέρως την εργασία και καμιά ανάπαυση δεν επέτρεπε στον εαυτό του, γνωρίζοντας από πείρα και όχι από τα βιβλία αυτό, που γράφει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος: «Ο Θεός και οι άγγελοι αυτού εν ανάγκαις χαίρουσιν, ο δε διάβολος και οι εργάται αυτού εν αναπαύσει». 

Αποχωρεί από την Πολυκλινική

Στις 16.3.1970 έλαβε μικρή σύνταξη από το Ταμείο Ασφαλίσεως Κληρικών Ελλάδος, ως συμπληρώσας τριακονταπενταετία και αποχώρησε τυπικά από την υπηρεσία του στην Πολυκλινική.

Παρέμεινε όμως κατ’ ουσίαν λίγο ακόμη, μέχρι προσλήψεως του διαδόχου του. Αλλά και μετά ταύτα συνέχισε για λίγο διάστημα να μεταβαίνει στην Πολυκλινική, για να συναντά τα πολυπληθή πνευματικά του τέκνα, που τον αναζητούσαν εκεί. Τελικά, γύρω στο 1973, περιόρισε στο ελάχιστο τις μεταβάσεις του στην Πολυκλινική και δεχόταν τα πνευματικά του τέκνα στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων Πεντέλης, όπου λειτουργούσε και εξομολογούσε.

ο τάφος του στο Άγιον Όρος

«Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Ο Γέροντας Πορφύριος πέρα από την αρχική ασθένειά του, εξαιτίας της οποίας και βγήκε από το Άγιον Όρος, δοκιμάσθηκε και με πολλές άλλες, κατά καιρούς, ασθένειες.

Προς το τέλος της υπηρεσίας του στην Πολυκλινική αρρώστησε από πάθηση των νεφρών και εγχειρίσθηκε πολύ καθυστερημένα. Αυτό έγινε, διότι εργαζόταν ακούραστα, παρά την ασθένειά του. Είχε συνηθίσει να υπακούει «μέχρι θανάτου» και έτσι υπάκουσε ακόμη και στο Διευθυντή της Πολυκλινικής, ο οποίος του είπε να αναβάλει την εγχείρηση, για να να εκτελέσει τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος… Το αποτέλεσμα ήταν να περιέλθει σε κωματώδη κατάσταση και να ειδοποιηθούν οι οικείοι του από τους ιατρούς να μεριμνήσουν για την κηδεία του. Αλλά ο Γέροντας επανήλθε στην κατά σάρκα ζωή, για να συνεχίσει να υπηρετεί το πλήρωμα της Εκκλησίας.

Παλαιότερα είχε υποστεί και κάταγμα του ποδιού, για το οποίο διηγήθηκε ένα θαυμαστό γεγονός μερίμνης γι’ αυτόν του Αγίου Γερασίμου, στο ναΰδριο του οποίου, στην Πολυκλινική, ιερουργούσε.

Επίσης, λόγω των κόπων του κατά τη μεταφορά βαριών φορτίων στο σπίτι του στα Τουρκοβούνια, όπου έμενε για πολλά χρόνια, επεδεινώθη η κήλη του, από την οποία πολύ εταλαιπωρείτο μέχρι της κοιμήσεώς του.

Στις 20.8.1978, ευρισκόμενος στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων, υπέστη έφραγμα του μυοκαρδίου και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσηλευτήριο «Υγεία», όπου ενοσηλεύθη επί 20ήμερον. Όταν βγήκε από την κλινική, συνέχισε τη νοσηλεία του σε σπίτια μερικών πνευματικών του παιδιών μέσα στην Αθήνα, γιατί στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων δεν μπορούσε να μεταβεί ελλείψει δρόμου, αφού έπρεπε να διανύσει πεζός μεγάλη απόσταση, ενώ το σπίτι του στα Τουρκοβούνια δεν παρείχε ούτε τις στοιχειωδέστερες ανέσεις και, ακόμα, γιατί έπρεπε να είναι κοντά στους γιατρούς.

Αργότερα, όταν πλέον είχε εγκατασταθεί σε προχειρότατο οικίσκο του κατασκευαζομένου στο Μήλεσι μετοχίου του Ησυχαστηρίου που είχε ιδρύσει, υποβλήθηκε σε εγχείρηση καταρράκτη στο αριστερό μάτι και από σφάλμα του γιατρού καταστράφηκε το μάτι και μετά από λίγα χρόνια (1987) ο Γέροντας τυφλώθηκε εντελώς.

Κατά τη διάρκεια της εγχειρήσεως ο γιατρός, χωρίς την έγκριση του Γέροντα, που είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στα φάρμακα και ακόμη μεγαλύτερη στην κορτιζόνη, του έκανε ένεση ισχυρής δόσεως κορτιζόνης. Συνέπεια αυτού ήταν ότι υπέστη μετά από λίγο χρόνο συνεχείς γαστρορραγίες που επαναλαμβανόντουσαν επί τρίμηνον και πλέον.

Εξαιτίας της καταστάσεως αυτής δεν μπορούσε να τραφεί κανονικά και διατηρήθηκε με μερικές κουταλιές γάλα και νερό την ημέρα, με αποτέλεσμα να φτάσει στον έσχατο βαθμό της εξαντλήσεως, μέχρι σημείου να μη μπορεί ούτε καθιστός να σταθεί. Του έγιναν περίπου 12 μεταγγίσεις, όλες στο κατάλυμά του στο Μήλεσι και τελικώς επεβίωσε, χάριτι Θεού, παρ’ όλον ότι και πάλι δρασκέλισε το κατώφλι του θανάτου.

Έπασχε επίσης από σταφυλοκοκκική δερματίτιδα στο χέρι, χρονία βρογχίτιδα και αδένωμα (καρκίνο) της υποφύσεως στο κρανίο.

Από τότε διεταράχθη σφοδρά η σωματική του υγεία, αλλά συνέχισε το έργο του πνευματικού συμβούλου και, όσο μπορούσε, του εξομολόγου, διεκπεραιώνοντας αυτά πάρα πολλές φορές μέσα σε φρικτούς πόνους.

Αποκαλυπτική και συγκλονιστική μαρτυρία για τις ασθένειες και την ιώβειο υπομονή του Γέροντα απέναντι σ’ αυτές αποτελεί η επιστολή του Γεωργίου Παπαζάχου (περιοδ. Σύναξη, Ιαν.-Μάρτιος 2002, σελ. 93-97), επίκουρου Καθηγητή της Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεράποντος ιατρού του Γέροντος Πορφυρίου.»[2]

Όσιος Πορφύριος

. Πνευματική Παρακαταθήκη 

προς τα πνευματικά του παιδιά

• «Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά.

Τώρα που ακόμα έχω τας φρένας μου σώας θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν φτωχοί είχε πάει στην Αμερική για να εργαστεί στην διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί, που έβοσκα τα ζώα συλλαβιστά διάβαζα τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρονών δεν θυμάμαι ακριβώς καλά και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάκτηκα σε δυο γεροντάδες αυταδέλφους τον Παντελεήμονα και τον Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι’ αυτό με την ευχή τους τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς τον Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση του Θεού, για τις αμαρτίες μου αρρώστησα πολύ και οι Γεροντάδες μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιον Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες οι οποίες μέχρι και σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα, αλλά γνωρίζω ότι γι αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλ’ όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα διότι και εγώ όταν ζούσα πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας, αλλ’ όμως τώρα που θα πάω για τον ουρανό έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πεί: τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω. Δεν είμαι άξιος Κύριε για εδώ, αλλ’ ότι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. Επιθυμώ όμως να ενεργήσει η αγάπη του Θεού. Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το πάν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστο εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους Ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρη του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ότι σας στεναχώρησα.

Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/7 Ιουνίου 1991 μ.Χ.

http://www.sophia-ntrekou.gr/2013/12/O.Agios.Gerontas.Porfyrios.o.Kaysokalyviths.o.Dioratikos.html

Μελέτη Περίπτωσης Αυτοκτονία

Σοκ έχει προκαλέσει η αυτοκτονία της 12 χρονης Κέιτλιν Νικόλ Ντέιβις στην πόλη Τζόρτζια των ΗΠΑ που έγινε σε ζωντανή μετάδοση στο facebook!

Η αστυνομία της Σένταρταουν στην Τζόρτζια στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ δηλώνει αδυναμία να εμποδίσει τη γρήγορη διάδοση στο Ίντερνετ του βίντεο της αυτοκτονίας του κοριτσιού παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της και προσπάθειές της για να κατέβει.

Η Κέιτλιν Νικόλ Ντέιβις προέβαλε στη Facebook Live, την εφαρμογή απευθείας μετάδοσης του ιστοτόπου, στις 30 Δεκεμβρίου, ένα βίντεο διάρκειας περίπου 40 λεπτών στο οποίο βιντεοσκοπείται από το κινητό της τηλέφωνο να βρίσκεται σε έναν κήπο, να κρεμάει ένα σχοινί σε ένα δέντρο και στη συνέχεια να λέει αντίο στους φίλους και την οικογένειά της.

"Λυπάμαι που δεν είμαι αρκετά όμορφη. Συγγνώμη για όλα, πραγματικά συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ άλλο", λέει το κορίτσι προτού περάσει το σχοινί γύρω από το λαιμό του και αυτοκτονήσει μπροστά στην κάμερα του κινητού του.

Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Rome News Tribune, η Κέιτλιν Νικόλ Ντέιβις είχε δημοσιοποιήσει στις 27 Δεκεμβρίου ένα άλλο βίντεο στο οποίο έλεγε ότι έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από ένα μέλος της οικογένειάς της. Το βίντεο αυτό κατέβηκε.

Ο λογαριασμός της στο YouTube έχει ήδη τεθεί εκτός σύνδεσης. Ωστόσο η κυκλοφορία του βίντεο στο Ίντερνετ είχε ήδη πάρει φωτιά μέσα σε μερικές ημέρες, καθώς διαδόθηκε από πολλούς χρήστες του Διαδικτύου που δεν δίστασαν να το αναδημοσιεύσουν παρά το σοκαριστικό περιεχόμενό του.

Ο Κένι Ντοντ, επικεφαλής της αστυνομίας της κομητείας του Πολκ, δήλωσε στο τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox 5 ότι έλαβε σωρεία μηνυμάτων από παντού στον κόσμο, με τα οποία πολύς κόσμος του ζητούσε να ενεργήσει για να κατέβει το βίντεο από το Ίντερνετ. Ωστόσο όπως ομολόγησε αδυνατεί να σταματήσει τη διάδοση του βίντεο αυτού που έγινε viral.

"Θέλουμε να το κατεβάσουμε για την οικογένειά της, αλλά και επειδή μπορεί να δημιουργεί κάποιον κίνδυνο για τα άλλα παιδιά", δήλωσε ο Ντοντ σε συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Τετάρτη.

"Επικοινωνήσαμε με πολλούς ιστοτόπους. Μας ρώτησαν αν είναι υποχρεωμένοι να το κατεβάσουν, αλλά κανένας νόμος δεν τους υποχρεώνει να το κάνουν. Ωστόσο για μένα τίθεται θέμα απλώς ευπρέπειας", κατέληξε.

Σε επικοινωνία που είχε μαζί της το AFP, η αστυνομία του Πολκ αρνήθηκε να διευκρινίσει περαιτέρω σχετικά με το θέμα αυτό.

http://newpost.gr/kosmos/583145/sok-12xronh-metedwse-live-thn-aytoktonia-ths-kai-egine-viral-binteo

Επεξεργασία

1.     Με αφορμή την παραπάνω είδηση από την επικαιρότητα σκεφτείτε και απαντήστε στο ερώτημα για ποιους λόγους κατά τη γνώμη σας η έφηβη μαθήτρια πήρε αυτή την απόφαση; Γιατί τη δημοσιοποίησε;

2.     Ποιοι λόγοι συνήθως οδηγούν τους ανθρώπους σε αυτή την απόφαση να θέσουν τέρμα στη ζωή τους.

3.     Η αυτοκτονία είναι ηρωική πράξη κατά τη γνώμη σας;

4.     Ποια είναι η διαφορά  ανάμεσα στην αυτοκτονία και την  αυτοθυσία;

5.     Με ποια επιχειρήματα θα προσπαθούσατε να βοηθήσετε κάποιον που σας ανακοινώνει την απόφασή τoυ να δώσει τέλος στη ζωή του;

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Γιατί πιστεύω στον Θεό

Francis Collins, Δ/της του Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (Η.Π.Α.): Γιατί πιστεύω στον Θεό

Δήλωση του Francis Collins, Δ/του του Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος, στο CNN *

Είμαι επιστήμονας και πιστός και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο. Ως διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος έχω ηγηθεί συνεργασίας επιστημόνων για να διαβάσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρώπινου γονιδιώματος, του βιβλίου εντολών του DNA μας.

Ως χριστιανός βλέπω το DNA, κέντρο πληροφοριών όλων των ζώντων οργανισμών, σαν τη γλώσσα του Θεού και την κομψότητα και την πολυπλοκότητα των ίδιων των σωμάτων μας και της υπόλοιπης φύσης, ως αντανάκλαση του σχεδίου του Θεού. Ως μεταπτυχιακός φοιτητής στη φυσικοχημεία τη δεκαετία του 1970 ήμουν άθεος, μη βρίσκοντας λόγο να υποθέσω την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας, έξω από τα Μαθηματικά, τη Φυσική και τη Χημεία. Στη συνέχεια, όμως, πήγα στην Ιατρική Σχολή και εκεί αντιμετώπισα θέματα ζωής και θανάτου στο προσκέφαλο των ασθενών μου. Κάποτε, μια ασθενής μου, με ρώτησε: « Εσείς σε τι πιστεύετε γιατρέ ; ». Αυτό με προβλημάτισε και άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις.

Αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι η επιστήμη, που αγαπούσα τόσο πολύ ήταν ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα, όπως: « Ποιο είναι το νόημα της ζωής ; », « Γιατί είμαι εδώ ; », « Γιατί τα Μαθηματικά λειτουργούν έτσι κι αλλιώς ; ». « αν το σύμπαν έχει αρχή, ποιος το δημιούργησε ; », « Γιατί οι φυσικές σταθερές στο σύμπαν είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένες, ώστε να επιτρέπουν τη δυνατότητα των σύνθετων μορφών ζωής ; », « Γιατί οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση της ηθικής ; », « Τι συμβαίνει, όταν πεθαίνουμε ; ».

Είχα υποθέσει ότι η πίστη βασίζεται μόνο σε συναισθηματικά και παράλογα επιχειρήματα και έμεινα έκπληκτος, όταν ανακάλυψα, ότι μπορεί κάποιος να αναπτύξει πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού πάνω σε ένα αποκλειστικά λογικό υπόβαθρο. Η αρχική αθεϊστική μου βεβαιότητα, πως « ξέρω ότι δεν υπάρχει Θεός » αναδύθηκε τότε ως η πιο αβάσιμη εκδοχή.

Καθώς εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Άγγλος συγγραφέας G.K. Chestetron, « ο αθεϊσμός είναι το πιο τολμηρό δόγμα, γιατί είναι η υποστήριξη μιας καθολικής άρνησης. Αλλά η λογική από μόνη της δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Η Πίστη είναι λογική συν αποκάλυψη και αυτή αποκάλυψη απαιτεί σκέψη τόσο με το πνεύμα, όσο και με το μυαλό. Πρέπει να ακούσει κανείς τη μουσική, δεν φτάνει να διαβάσει μόνο τις νότες στο πεντάγραμμο. Τελικά ένα άλμα πίστης είναι απαραίτητο.

Για μένα, αυτό το άλμα ήρθε στο 27^ο έτος της ηλικίας μου, όταν η αναζήτηση για να μάθω περισσότερα για τον Θεό με οδήγησε στον Ιησού Χριστό. Εδώ παρουσιαζόταν ένα πρόσωπο με ισχυρότατες ιστορικές μαρτυρίες για τη ζωή του, το οποίο έκανε εκπληκτικές δηλώσεις σχετικά με την αγάπη προς τον πλησίον, οι δε ισχυρισμοί του, ότι ήταν γιος του Θεού απαιτούσαν να πάρω μιαν απόφαση, για το αν ήταν πλανεμένος ή ήταν όντως ο γιος του Θεού. Μετά από αντίσταση σχεδόν δύο χρονών έγινα ακόλουθος του Ιησού.

Ορισμένοι με ρώτησαν: « Δεν έχει εκραγεί το μυαλό σου; Μπορείς να αναζητείς το πώς λειτουργεί η ζωή, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της Γενετικής και της Μοριακής Βιολογίας και συγχρόνως να λατρεύεις ένα Δημιουργό Θεό; Δεν είναι η εξέλιξη και η πίστη στο Θεό ασυμβίβαστες ; Μπορεί ένας επιστήμονας να πιστεύει σε θαύματα, όπως η Ανάσταση ; ».

Στην πραγματικότητα δεν βρίσκω καμία σύγκρουση σ’ αυτά και το ίδιο συμβαίνει με το 40% των ενεργών επιστημόνων που δηλώνουν ότι είναι πιστοί. … Αλλά γιατί δεν θα μπορούσε η εξέλιξη να είναι το σχέδιο του Θεού για τη Δημιουργία ; Είναι αλήθεια ότι αυτό είναι ασυμβίβαστο με μία, κατά γράμμα ερμηνεία της Γένεσης αλλά ακόμη κι ο Ιερός Αυγουστίνος δεν ήταν σίγουρος για την ακριβή ερμηνεία της καταπληκτικής αυτής ιστορίας της Δημιουργίας. Το να προσκολληθεί κανείς σε κατά γράμμα ερμηνείες … δεν είναι σοφό ούτε αναγκαίο … .

Εντυπωσιακή η ομολογία του Collins. Ακόμη και μέσα απ’ τα επιστημονικά οχυρά της αθεΐας αναδεικνύει η Αγαθότητα του Θεού επιστήμονες, οι οποίοι διακηρύττουν περίτρανα την πίστη τους! Θα ήταν ίσως χρήσιμο να γίνουν δυο σχόλια.

Α. Ο Collins, όπως φαίνεται και στο βιβλίο του « Η γλώσσα του Θεού » αποδέχεται πλήρως τη θεωρία της Εξέλιξης. Ακριβώς λόγω της τοποθέτησής του αυτής, η ομολογία του κορυφαίου γενετιστή εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους χρησιμοποιούν τη θεωρία της εξέλιξης, σαν επιχείρημα εναντίον της πίστης.

Β. Το βιβλίο της Γένεσης  περιγράφει γεγονότα, τα οποία, σύμφωνα με τις σύγχρονες κοσμολογικές αντιλήψεις συνέβησαν σε διάστημα 14 δισεκατομμυρίων ετών. Το ιερό κείμενο αφιερώνει λίγες μόνο σελίδες για τα γεγονότα αυτά και η αφήγηση απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε εποχής, μόρφωσης και ηλικίας. Κι ενώ το βιβλίο είναι Θεόπνευστο και η κάθε του λέξη έχει σημασία, δεν αποτελεί επιστημονικό εγχειρίδιο, παρ’ ότι περιέχει εντυπωσιακές επιστημονικές αλήθειες.

Η άπειρη σοφία του Θεού δεν μας έδωσε έτοιμες επιστημονικές απαντήσεις, μας έδωσε όμως την ικανότητα και τις αφορμές για επιστημονική διερεύνηση: «…πολλά απεσιώπησεν, τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν ( ευστροφία ), εξ’ ολίγων αφορμήν παρεχόμενη επιλογίζεσθαι ( από λίγες αφορμές να συμπεράνουμε τα υπόλοιπα )…» γράφει ο Μέγας Βασίλειος. ( ΕΠΕ 4, 72/4 ).

Το μέλλον θα δείξει τι οδό ακολούθησε η Πανσοφία του Θεού για τη Δημιουργία της ζωής και του ανθρώπου. Ένα είναι σίγουρο. Ο Θεός δεν απειλείται από τις επιστημονικές ανακαλύψεις! « Ου γαρ ελαττούται η επί τοις μεγίστοις έκπληξις επειδάν ο τρόπος καθ’όν γίνεται τι των παραδόξων εξευρεθή » ( δεν μειώνεται ο θαυμασμός μας για τα μεγαλεία της δημιουργίας, όταν ανακαλυφθεί ο τρόπος με τον οποίο έγιναν ) λέγει ο Μ. Βασίλειος, Εις την Εξαήμερον, Ομιλία Α’ , 10.

«… Έχω βρει ότι υπάρχει μία θαυμάσια αρμονία στις συμπληρωματικές αλήθειες της Επιστήμης και της Πίστης. Ο Θεός της Βίβλου είναι επίσης, ο Θεός του γονιδιώματος. Ο Θεός μπορεί να βρεθεί στον καθεδρικό ναό ή στο εργαστήριο. Ερευνώντας τα μεγαλειώδη και θαυμάσια δημιουργήματα του Θεού, η Επιστήμη μπορεί να γίνει ένα μέσο λατρείας », καταλήγει ο Collins.

* Η συνέντευξη δόθηκε τον Απρίλιο του 2007. Χάρις στον Collins τα αποτελέσματα της μνημειώδους έρευνας στο ανθρώπινο γονιδίωμα διατέθηκαν ελεύθερα στη διεθνή κοινότητα. Ο Collins είναι διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH ) των Η.Π.Α. Στο βιβλίο του : « Η γλώσσα του Θεού. Ένας επιστήμονας δίνει μαρτυρία για την πίστη » ( Ελληνική έκδοση Παπαζήση ) κάνει εκτενέστατη ομολογία πίστης.

Πηγή : κ. Πετρουλέας Βασίλειος, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. « Δημόκριτος »