Νιώθω ευγνωμοσύνη για...

Η ευγνωμοσύνη – Το συναίσθημα που κάνει τα παιδιά ευτυχισμένα!

“Δεν είναι η ευτυχία που μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες, αλλά η ευγνωμοσύνη που μας κάνει ευτυχισμένους.” David Steindl-Rast

Οι περισσότεροι έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που είναι ευγνώμονες και εκτιμούν οτιδήποτε έχουν, και άλλους ανθρώπους που διαμαρτύρονται για όλα αυτά που δεν έχουν. Είναι οι άνθρωποι που είτε βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, είτε μισοάδειο. Στην πραγματικότητα η εικόνα που έχουμε για το περιεχόμενο του ποτηριού, μπορεί να αποτελέσει ισχυρή ένδειξη της γενικής μας ευτυχίας!

Τι είναι όμως η ευγνωμοσύνη; Η ευγνωμοσύνη είναι κάτι περισσότερο από το να λες ευχαριστώ ή παρακαλώ και να έχεις καλούς τρόπους. Σχετίζεται με την ευχαρίστηση αυτών που λαμβάνουμε και με την αναγνώριση των θετικών πραγμάτων που έρχονται στον δρόμο μας. Όταν είσαι ευγνώμων είσαι ευχαριστημένος και εκτιμάς τα καλά πράγματα που έχεις χωρίς να τα θεωρείς δεδομένα. Είναι ένα συναίσθημα που αναδύεται αυθόρμητα από μέσα μας. Ωστόσο, δεν είναι απλώς μια συναισθηματική αντίδραση, είναι επιλογή και στάση ζωής!

Πώς μπορεί η ευγνωμοσύνη να ωφελήσει τα παιδιά;

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν πως οι άνθρωποι που είναι ευγνώμονες είναι πιο ευτυχισμένοι, βιώνουν λιγότερο αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος και κατάθλιψη, είναι πιο ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και τις κοινωνικές τους σχέσεις. Έτσι και τα παιδιά ωφελούνται με πολλούς τρόπους όταν έχουν το αίσθημα της ευγνωμοσύνης.

Τα παιδιά που εκφράζουν ευγνωμοσύνη, είναι πιο φιλικά, πιο ευγενικά και πιο ενθουσιώδη. Κατανοούν τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, μπαίνουν στη θέση τους και συνειδητοποιούν πως κάποιος μπορεί να κάνει κάτι καλό, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται ή πρέπει. Έχουν συνήθως καλύτερη συμπεριφορά και είναι πιο ευχάριστα στη συντροφιά.

Επιπλέον, τα παιδιά που νιώθουν και εκφράζουν ευγνωμοσύνη τείνουν να ξοδεύουν λιγότερο χρόνο στο να συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλους και έχουν μειωμένο το αίσθημα της ζήλιας. Βιώνουν περισσότερα θετικά συναισθήματα, έχουν περισσότερη αισιοδοξία, αφοσιώνονται περισσότερο στο σχολείο και είναι γενικότερα πιο ικανοποιημένα στους περισσότερους τομείς της ζωής τους. Αντίθετα, τα παιδιά που δεν διδάσκονται ευγνωμοσύνη δυσκολεύονται με τα συναισθήματα, απογοητεύονται εύκολα και έχουν μια αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι αρκετά καλό.

https://www.parentshelp.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%AC%CE%BD/

 

Μια δημιουργική ιδέα για τις μέρες που μένουμε μέσα

                                                       Νιώθω ευγνωμοσύνη για… 

Υλικά

Λευκό χαρτί Α4,(χαρτόνι πιο σκληρό αν υπάρχει ) μαρκαδόροι ή κηρομπογιές, κλωστή ή σπάγγος ή ταινία διπλής όψεως.

Περιγραφή της άσκησης

Παίρνουμε ένα μεγάλο χαρτόνι σχηματίζουμε πάνω μία καρδιά                       ( παρακάτω σας δίνω ένα πατρόν) ή ένα οποιοδήποτε σχήμα που μας αρέσει, του δίνουμε χρώμα και βάζουμε μέσα ξεκινώντας, από σήμερα την ημερομηνία και ένα λόγο για τον οποίο νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Το έργο μας αυτό μπορούμε να το κρεμάσουμε με ένα σπάγκο ή κλωστή ή να το κολλήσουμε σε ένα εμφανές σημείο του δωματίου μας ή όπου αλλού εμείς θέλουμε και κάθε μέρα να συμπληρώνουμε ένα λόγο, αν δεν μας φτάσει ο χώρος φτιάχνουμε και άλλο ή σε ένα ημερολόγιο σημειώνουμε καθημερινά ένα λόγο. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλές μικρές καρδιές, που η κάθε μία θα περιέχει ένα λόγο για να νιώθουμε ευγνωμοσύνη καθημερινά και στο τέλος να τις δέσουμε σαν μικρό βιβλιαράκι με σπάγγο ή κλωστή. Την ιδέα μπορείτε να τη μοιραστείτε με φίλους και την οικογένειά σας. Καλή επιτυχία!

 

Επιμέλεια Κατερίνα Βαρέλα

 

 

 

 

 

 

Mεγάλη Πέμπτη

 Πάσχα 2019 1ο ΓΕΛ Αμαρουσίου

 

Ο Νίκος Γκάτσος μεγαλωμένος στα κακοτράχαλα αγιασμένα χώματα της Αρκαδίας, έχοντας στη μνήμη του τις μαυροφορεμένες γυναίκες που ολοφύρονταν στην εκκλησία, στα πόδια του Εσταυρωμένου Ιησού και στα αυτιά του τα παραδοσιακά τραγούδια που μεταδίδονταν για αιώνες από γενιά σε γενιά, γράφει ένα ακόμα συγκλονιστικό ποίημα για την υπέρτατη θυσία του Αμνού του Θεού.
Η «Μεγάλη Πέμπτη» είναι ένα σπαρακτικό μοιρολόι για τον μεγαλύτερο και πιο αγνό επαναστάτη του κόσμου. Αυτόν που με τη θυσία του σφράγισε τη διδασκαλία της άνευ όρων αγάπης, και της συγχώρεσης .

Αυτόν που έδωσε ελπίδα στους κατατρεγμένους, τους παρίες και τους απεγνωσμένους. Κι αυτοί δεν τον πρόδωσαν ποτέ, γιατί απόκτησαν έναν  Θεό που μαρτύρησε αγόγγυστα όπως εκείνοι. Έναν Θεό ελεήμονα που τους δίδαξε ότι η ζωή είναι ακριβό δώρο και όχι ένας σταυρός που σου βαραίνει τους ώμους.

Ο Γκάτσος αυτός ο απόμακρος, μοναχικός ποιητής μπόρεσε σε μερικούς στίχους να χωρέσει το μεγαλείο της οικιοθελούς θυσίας  Εκείνου που ξόρκισε τα «μάγια» και τα στοιχειά του αρχαίου κόσμου και μπόλιασε τον κόσμο με την ελπίδα πως η δύναμη του πνεύματος θα υπερισχύσει των άγριων πρωτόγονων ενστίκτων που συνόδευαν σαν αναπόφευκτη μοίρα ως τότε τους ανθρώπους.

Αριστουργηματική η αντίθεση της παντοδυναμίας του Θεού «Αυτός που κρέμασε τον ήλιο στο μεσοδόκι τ΄ουρανού»  και της ηθελημένης αδυναμίας και θυσίας «..κρεμάται σήμερα σε ξύλο…».

Η ανυπέρβλητη αγάπη της μάνας και κατ’ επέκταση της Παναγίας αποτυπώνεται με το συγκλονιστικό δίστιχο «…και στ’ ασπαλάθια της ερήμου μια μάνα φώναξε “παιδί μου!”».

Το «κοράκι», η «κουκουβάγια» και οι αρχέγονοι «δαίμονες», παρουσιάζονται ως σύμβολα του σκότους που επιστρέφουν σε αυτό  δίνοντας τη θέση τους στην πνευματική αναγέννηση.«Θα ξανασπείρει καλοκαίρια στην άγρια παγωνιά του νου» «…κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι θα γεννηθούμε τότε πάλι».

Την «Μεγάλη Πέμπτη» συμπεριέλαβε ο Χρίστος Τσιαμούλης στο δίσκο του Δωδεκάορτο και τον τραγούδησε με σπάνιο λυρισμό ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.

 

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρεμάται σήμερα σε ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού
και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε «παιδί μου!»

Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού
κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι

 

http://www.ogdoo.gr/apopseis/xristos-asimakopoulos/megali-pempti-to-sparaktiko-moiroloi-tou-nikou-gatsou-gia-ton-xristo

 

 

 

 

 

 

Οι αφίσες είναι ομαδικά  έργα μαθητών της Β3 Λυκείου στο μάθημα των Θρησκευτικών κατά τη διάρκεια  βιωματικής δράσης. Στόχοι μας ήταν να προσεγγίσουμε  τα Θεία Πάθη και τη Σταυρική Θυσία του Χριστού,  ταυτόχρονα οι μαθητές να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους για τον Θάνατο και  την  Ανάσταση και τέλος να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, φαντασία, δημιουργικότητα, συνεργασία μέσα στην ομάδα τους .Στην αρχή ακούσαμε το τραγούδι στη συνέχεια διάλεξαν λέξεις , στίχους , εικόνες που τους άρεσαν και τα συζητήσαμε. Αναφερθήκαμε στη θυσία και στο Θάνατο του Ιησού, στις σκέψεις και στα συναισθήματα τους για το Θάνατο και βέβαια για τη  Ανάσταση . Κατόπιν  μέσα στις ομάδες τους δούλεψαν  το ποίημα.  Έδειξαν χαρά και ενθουσιασμό. Τα έργα τους μας δικαιώνουν και μας δίνουν δύναμη και βαθιά ικανοποίηση. Μπράβο παιδιά! 

Συγχώρηση είναι...

Βιωματική  άσκηση : Οι κάρτες της συγχώρησης

Στόχοι

Να κατανοήσουν τη σημασία και την αξία της συγχώρησης στην αυτοβελτίωση αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα στην καθημερινή τους ζωή.

Να κατανοήσουν ότι η έννοια της συγχώρησης αποτελείται από θετικά συναισθήματα και  σκέψεις.

Να επικοινωνούν , να διαλέγονται αρμονικά , επιχειρηματολογώντας.

Να  συνεργάζονται αποτελεσματικά προσηλωμένοι στους κοινούς στόχους  της ομάδας τους.

Διάρκεια  2 διδακτικές ώρες

Υλικά

Κουτί της συγχώρησης, ένα χειροποίητο κουτί από παπούτσια … με τις κάρτες μας έτοιμες και κενές.

Κάρτες (όσοι είναι οι συμμετέχοντες μαθητές) σε διάφορα χρώματα με έτοιμο κείμενο, κάρτες κενές, μαρκαδόροι, κηρομπογιές , στυλό,  χαρτί Α4, χαρτί μέτρου.

Εκτέλεση

Σε κύκλο εξηγούμε στα παιδιά ότι  μοιράζουμε  τις κάρτες, ο καθένας διαβάζει την κάρτα του δυνατά και οι άλλοι σηκώνοντας το χέρι δείχνουν ότι συμφωνούν. Όποιος διαφωνεί κάνει ένα βήμα μπροστά και εξηγεί γιατί δε συμφωνεί. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να στηρίξουν τη σωστή θέση με επιχειρήματα ή με παραδείγματα, 10 λεπτά. Αφού διαβαστούν όλες  οι κάρτες τους χωρίζουμε σε 4 ομάδες, όπου  κάθε  ομάδα θα αναλάβει την επεξεργασία με διαφορετικό τρόπο για  10 -15 λεπτά.

Α. Ομάδα

Να μας φτιάξουν 2 -4 καινούριες κάρτες με δικά τους κείμενα.

Β. Ομάδα

Να φτιάξουν ένα σύμβολο ή σκίτσο με τη δική τους άποψη συγχώρηση είναι…

Γ. Ομάδα

Να σκεφτούν και να φτιάξουν με τα σώματα τους, ένα ανθρώπινο γλυπτό με θέμα συγχώρηση είναι…

Δ.  Ομάδα

Ένα ομαδικό έργο ζωγραφικής  σε χαρτί μέτρου με θέμα συγχώρηση είναι…

Παρουσίαση των εργασιών στην ολομέλεια της τάξης. Εκεί οι ομάδες θα μπορούν να αλληλεπιδράσουν.

Αναστοχασμός

Συζητάμε στο κύκλο με τα παιδιά για το πως ένιωσαν, τι σκέφτηκαν, τι κράτησαν από την άσκηση, τι τους άρεσε περισσότερο, τι τους εμπόδισε και ζητάμε να μας πουν μια φράση που θα κρατήσουν φεύγοντας, καθώς και  ένα  συναίσθημα.

ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΤΟΙΜΕΣ ΚΑΡΤΕΣ

 Συγχωρώ δε σημαίνει επαναφέρω έναν άνθρωπο που με βλάπτει στη ζωή μου, σημαίνει ότι δεν επιθυμώ το κακό του. Συμφωνώ

Συν + χωρώ σημαίνει «δίνω (επιπλέον) χώρο» ή «χωράμε και οι δυο μαζί» είτε «βρίσκεις χώρο μέσα μου». Συμφωνώ

«Συγχώρηση είναι να απελευθερώνεις έναν φυλακισμένο και να ανακαλύπτεις ότι ο φυλακισμένος ήσουν Εσύ!» . Συμφωνώ

Πολλοί/ές  πιστεύουν πως η συγχώρηση είναι αδυναμία. Διαφωνώ

Η συγχώρηση έρχεται μόνο, όταν καταφέρουμε να ταυτιστούμε  με τους άλλους και να παραδεχτούμε ότι έχουμε κι εμείς αδυναμίες και την ίδια δυνατότητα να κάνουμε λάθη. Συμφωνώ

"Αν συγχωρήσω πρέπει και να ξεχάσω". Διαφωνώ

" Με πλήγωσε πάρα πολύ. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγχωρήσω." Διαφωνώ

 " Δεν νιώθω ωραία συναισθήματα γι’ αυτόν που καλούμαι να συγχωρήσω, άρα η συγχώρησή μου δεν είναι ειλικρινής." Συμφωνώ

" Δε μπορώ να συγχωρήσω εκτός κι αν μου το ζητήσουν." Διαφωνώ

 "Αν συγχωρήσω θα είναι σαν να υποκρίνομαι ότι δε συνέβη τίποτα." Διαφωνώ

" Θα πρέπει να συγχωρήσω αμέσως αλλιώς δε μετράει." Διαφωνώ

Η συγχώρηση είναι επιλογή και τρόπος ζωής. Συμφωνώ

Συγχωρώ δεν σημαίνει απαραίτητα, συμφωνώ. Αποδέχομαι δεν σημαίνει συνυπογράφω. Συμφωνώ

Θέλει μεγαλείο ψυχής η συγχώρηση, όμως είναι για καλό. Πρώτα απ’ όλα το δικό μας καλό. Γιατί το καλό επιστρέφει πάντα και όπως είπε πρώτος ο μεγάλος υπαρξιστής φιλόσοφος Φ.Νίτσε: “Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς!”. Συμφωνώ

Η Συγχώρηση θεωρείται ως ένα προτέρημα της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ένα άτομο που συγχωρεί σημαίνει ότι παίρνει την απόφαση να μη νιώθει θυμό, μίσος και δεν διακατέχεται από την επιθυμία της εκδίκησης. Συμφωνώ

Η Συγχώρηση δε σημαίνει ότι αγνοούμε τη σοβαρότητα μιας προσβολής ή άσχημης πράξης από ένα άλλο άτομο ή από ομάδα ατόμων προς το πρόσωπό μας. Σημαίνει όμως ότι επιλέγουμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό και ότι συνεπάγεται, δηλαδή τα αρνητικά συναισθήματα και την ψυχολογική και σωματική ένταση, και να έρθουμε σε συμφιλίωση πρώτα με τον εαυτό μας αλλά και με τους γύρω μας. Συμφωνώ

Όσο σημαντικό όμως είναι να συγχωρούμε άλλους ανθρώπους και καταστάσεις, τόσο σημαντικό είναι να ζητάμε κι εμείς από τη μεριά μας συγχώρηση όταν γνωρίζουμε ότι φταίμε σε μια κατάσταση. Συμφωνώ

Η συγχώρηση είναι σεμνή και αφανής, αλλά περικλείει δύναμη, σιγουριά, ευθύνη και αυτοεκτίμηση. Ένας δειλός ποτέ δεν συγχωρεί. Υποχωρεί, αποσύρεται, φυγομαχεί, αλλά η μνησικακία παραμένει. Συμφωνώ

Η συγχώρηση προς τον εαυτό προϋποθέτει την τίμια ανάληψη της προσωπικής ευθύνης. Απαιτεί την επεξεργασία και κατανόηση των όρων που οδήγησαν στην όποια αστοχία. Συμφωνώ

-        Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς συγχώρηση , ούτε συγχώρηση χωρίς αγάπη. Συμφωνώ

-        Η συγχώρηση βοηθά στο να εμπιστευθούμε και πάλι τους άλλους και να επενδύσουμε στις σχέσεις μας μαζί τους. Συμφωνώ

-        Οι μικρόψυχοι άνθρωποι ποτέ δεν συγχωρούν. Η συγχώρηση είναι χαρακτηριστικό της μεγαλοψυχίας.( Γκάντι) Συμφωνώ

Επιμέλεια Κατερίνα Βαρέλα

Πόσο καλό μου κάνει η δύναμη της συγχώρησης;

 Πόσο καλό μου κάνει η δύναμη της συγχώρησης;
Πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως η συγχώρεση είναι μια πράξη δική μας που όμως, αφορά τους άλλους. Και όμως, το όφελος της συγχώρεσης αφορά πρώτα απ΄όλα εμάς. Πώς  όμως καταφέρνουμε να συγχωρούμε; Πώς καταφέρνουμε να συγχωρούμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Και ποια διαδικασία απαιτείται;

-Γιατί πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε; Συγχωρώ σημαίνει ξεχνάω;

Η συγχώρηση είναι μια απαιτητική διεργασία αυτογνωσίας, που ζητά την υπέρβαση του ίδιου του εαυτού. Οδηγεί στην απελευθέρωση από τις εμπλοκές του παρελθόντος και επιτρέπει να ελευθερωθούν δυνάμεις για την κατάκτηση της ωριμότητας. Δεν σχετίζεται με την λήθη, μια κατάσταση παραγραφής του επώδυνου γεγονότος με την πάροδο του χρόνου.

Η πίκρα από την αδικία διαβρώνει την ύπαρξη και ακυρώνει την δυνατότητα ικανοποίησης και χαράς από την προσωπική ζωή και από τις σχέσεις με τους άλλους. Η συγχώρηση αποτελεί την προϋπόθεση για το ευχαριστιακό βίωμα. Δεν είναι δυνατόν να ασχολείσαι διαρκώς με αυτόν που σε έβλαψε, δίχως να ξεχνάς αυτούς που σε αγαπούν. Δεν είναι δυνατόν να έχεις βαλτώσει στην αδικία του παρελθόντος και να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Δεν είναι δυνατόν η συκοφαντία που έχεις δεχθεί να σε αναστατώνει και εσύ να ασχολείσαι με κάτι δημιουργικό.

Η συγχώρηση είναι σεμνή και αφανής, αλλά περικλείει δύναμη, σιγουριά, ευθύνη και αυτοεκτίμηση. Ένας δειλός ποτέ δεν συγχωρεί. Υποχωρεί, αποσύρεται, φυγομαχεί, αλλά η μνησικακία παραμένει.

Αυτός που συγχωρεί, είναι στραμμένος προς το μέλλον. Πονά για τις αδικίες που έχει δεχθεί, αλλά η στάση του δεν είναι παθητική. Γνωρίζει ότι αν παραμείνει στην αδικία που του έγινε, τελικά δεν θα ζήσει άλλα σημαντικά βιώματα και θα απολέσει και άλλους σημαντικούς τομείς της ζωής του.

-Γιατί πολλές φορές είναι δύσκολο να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας; Τι σημαίνει συγχωρώ τον εαυτό μου;

Συγχωρώ τον εαυτό μου. Κάποιες φορές η συγχώρηση προς τον εαυτό είναι πιο δύσκολη από ότι προς τους άλλους. Είναι τότε που οι ενοχές πνίγουν την ύπαρξη και απαγορεύουν την απελευθερωτική μετάνοια. Η συγχώρηση προς τον εαυτό δεν αφορά στην επιφανειακή δικαιολόγηση των λανθασμένων επιλογών, στα πλαίσια μιας χαλαρής συνείδησης.

Η συγχώρηση προς τον εαυτό προϋποθέτει την τίμια ανάληψη της προσωπικής ευθύνης. Απαιτεί την επεξεργασία και κατανόηση των όρων που οδήγησαν στην όποια αστοχία. Επιβεβαιώνει την απόφαση για λειτουργικές λύσεις, για συνεργατικές σχέσεις, για διαφοροποιημένη πορεία. Και είναι πολύ σημαντικό για τον εαυτό μας να καταφέρουμε και τη συγχώρεση προς το γονιό.

Μπορεί να φαίνεται ως αυτονόητη και εύκολη πράξη, αλλά η ουσιαστική επεξεργασμένη συγχώρηση του παιδιού προς τον γονιό είναι μια μακρά απαιτητική διεργασία. Είναι σημαντικό η διεργασία αυτή να ξεκινήσει όσον το δυνατόν πιο νωρίς, όταν ο γονιός ευρίσκεται στη ζωή. Η αυθεντική συγχώρηση προς τον γονιό προϋποθέτει την αυτονόμηση του παιδιού. Το παιδί που δεν έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί, δεν μπορεί να επιτύχει να συγχωρήσει τον γονιό του.
Απαντά ο ψυχοθεραπευτής- παιδοψυχίατρος Δημήτρης Καραγιάννης. 

Οι 10 συνήθειες των ανθρώπων που ακολουθούν την καρδιά τους

http://enallaktikidrasi.com/2015/09/synithies-anthrwpwn-pou-akolouthoun-tin-kardia/

Κοινοποίηση1.4K

+14

Tweet

Pin1

Άρθρο της συγγραφέως Shannon Kaiser

Η αβεβαιότητα και ο φόβος για το άγνωστο οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην κατάθλιψη, τον εθισμό σε ουσίες και άλλες συμπεριφορές με τις οποίες οι ίδιοι σαμποτάρουν τον εαυτό τους. Συνήθως προσκολλόμαστε σε μια επαναλαμβανόμενη και συνηθισμένη συμπεριφορά θεωρώντας τη κάτι σαν δίχτυ ασφαλείας.

Η αλλαγή μπορεί να φαντάζει απειλητική μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε. Το να προχωρούμε προς το άγνωστο είναι πολύ τρομακτικό, αλλά όλες οι αλλαγές απαιτούν την αποδοχή της αβεβαιότητας και του άγνωστου. Από την άλλη πλευρά αυτών των αλλαγών υπάρχει μια καινούρια και πιθανώς καλύτερη εκδοχή της ευτυχίας και της ασφάλειας. Αν μάθουμε να βλέπουμε την αλλαγή ως ευκαιρία, θα βοηθηθούμε σε μακροπρόθεσμη βάση.

Ο Jim Rohn, Αμερικανός επιχειρηματίας, συγγραφέας και ομιλητής, θεωρεί ότι οι επιλογές που κάνουμε έχουν αφετηρία τον έναν από τους παρακάτω δύο παράγοντες: την έμπνευση ή την απόγνωση. Οι εμπνευσμένες επιλογές υποκινούνται από την καρδιά μας. Όταν κάνουμε μια εμπνευσμένη επιλογή νιώθουμε πιο ανοιχτοί, ενθουσιασμένοι και γεμάτοι ορμή. Οι επιλογές που κάνουμε όταν είμαστε απελπισμένοι είναι συνήθως αυτές που κάνουμε όταν αναγκαζόμαστε. Πολλές φορές νιώθουμε δυσάρεστα, άβολα και πιεσμένοι. Προέρχονται από το ορθολογικό και αναλυτικό μέρος της ζωής μας που συνήθως είναι υπεραναλυτικό και κατακρίνει πράγματα και καταστάσεις.

Πολλοί από εμάς παραμένουμε σε καταστάσεις ακόμα και όταν έχουν τελειώσει ή σε εμπειρίες που δεν γαληνεύουν την ψυχή μας διότι είμαστε απρόθυμοι να βιώσουμε το συναίσθημα της δυσφορίας. Σε τέτοιες στιγμές, σκεφτόμαστε με τη λογική κι όχι με την καρδιά μας.
Φοβόμαστε ότι οι επιλογές που θα κάνουμε ίσως μας γυρίσουν πίσω ή ότι θα μας βγάλουν εκτός πορείας. Όταν πρόκειται να λάβουμε μια απόφαση, πολλοί από εμάς συγκεντρωνόμαστε στο χειρότερο σενάριο με αποτέλεσμα οι επιλογές μας να μας παραλύουν.

Στο δικό μου ταξίδι όμως, καταφέρνοντας να ξεπεράσω την κατάθλιψη, τον εθισμό στα ναρκωτικά και τις διατροφικές διαταραχές, γνώρισα τη δύναμη του εσωτερικού καθοδηγητή μου καθώς και τη σημασία του να εμπιστεύομαι τη σοφία της δικής μου καρδιάς.
Η έμπνευση προέρχεται από την καρδιά μας. Οι πιο ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι και υγιείς άνθρωποι έχουν μάθει να εμπιστεύονται την εσωτερική σοφία τους.

Παρακάτω περιγράφω 10 πράγματα τα οποία κάνουν οι άνθρωποι που ακολουθούν την καρδιά τους:

1. Αποδέχονται το γεγονός ότι δεν μπορούν να ελέγξουν το μέλλον. Αν κάτι μπορεί να αποτελέσει μέρος της ζωής τους, θα γίνει.

2. Αντί να επικεντρώνονται στο τι θα μπορούσε να πάει στραβά, επικεντρώνονται σε όσα μπορούν να έχουν θετική έκβαση.

3. Δεν προσπαθούν να βρουν ένα νόημα στη ζωή τους, επειδή ο σκοπός τους είναι να ζουν μια γεμάτη ζωή.

4. Βλέπουν τα προβλήματα ως έναν δρόμο.

5. Ενεργούν με βάση την πεποίθηση ότι η ζωή γίνεται καλύτερη μέσω της αλλαγής κι όχι τυχαία.

6. Αλλάζουν ό,τι δεν μπορούν να αποδεχτούν και αποδέχονται ό,τι δεν μπορούν να αλλάξουν.

7. Απομακρύνονται από οτιδήποτε δεν τους προσφέρει πλέον τίποτα.

8. Πιστεύουν ότι τα πράγματα δεν συμβαίνουν σε αυτούς, αλλά για αυτούς.

9. Ψάχνουν μέσα τους για να βρουν απαντήσεις.

10. Ξέρουν πως αυτά που μαθαίνουμε και αυτό που γινόμαστε στο ταξίδι της ζωής είναι πιο σημαντικά από τον τελικό στόχο. Το ταξίδι αποτελεί την πραγματική ανταμοιβή.

Το σχολείο των ονείρων μας...

Η αυτοεκτίμηση, από τη σπουδαία Virginia Satir

Όσο πιο δυνατή η αυτοεκτίμηση, τόσο πιο εύκολα παίρνει κανείς κουράγιο για ν’ αλλάξει η συμπεριφορά.

Η αυτοεκτίμηση είναι ιδέα, στάση, συναίσθημα, εικόνα και εξωτερικεύεται με τη συμπεριφορά. Αυτοεκτίμηση είναι η ικανότητα να δίνεις αξία στον εαυτό σου και να τον μεταχειρίζεσαι με αξιοπρέπεια, με αγάπη και αλήθεια.

«Όταν τον εαυτό μου τον εκτιμώ και μου αρέσει, έχω τις μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσω τη ζωή με αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, δύναμη, αγάπη και ρεαλισμό». Αυτή είναι η περίπτωση της υψηλής αυτοεκτίμησης.

Απ’ την άλλη μεριά, όταν βλέπει κανείς υποτιμητικά τον εαυτό του, με αηδία ή περιφρόνηση ή άλλο αρνητικό συναίσθημα, o εαυτός χάνει τη δύναμή του και γίνεται θύμα, νικημένο από τη ζωή: «Αν δεν μου αρέσει ο εαυτός μου, τον υποτιμάω και τον τιμωρώ.

Ξεκινάω για ν’ αντιμετωπίσω τη ζωή από τη βάση του φόβου και της ανημπόριας και δημιουργώ μία κατάσταση στην οποία αισθάνομαι θύμα και φέρομαι σαν θύμα. Τιμωρώ τον εαυτό μου και τους άλλους, χωρίς να βλέπω τι κάνω. Πότε φέρομαι δουλικά και πότε σαν τύρρανος. Θεωρώ τους άλλους υπεύθυνους για τις πράξεις μου».

Σ’ αυτήν την ψυχολογική κατάσταση, το άτομο αισθάνεται ότι δεν το λογαριάζουν, ότι συνέχεια απειλείται με απόρριψη και ότι του λείπει η ικανότητα να δει σωστά τον εαυτό του, τους άλλους και τα περιστατικά. Αυτή είναι η περίπτωση της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Ένας άνθρωπος, που δε δίνει αξία στον εαυτό του, περιμένει από κάποιον άλλον – τη σύζυγο, το σύζυγο, το γιο ή την κόρη – να του δώσει την αξία. Αυτό συχνά οδηγεί σε ατέλειωτη χειραγώγηση, που συνήθως προκαλεί αντίκτυπο ολέθριο και για τους δύο.

Σε πολλούς μπορεί να φανεί ριζοσπαστική ή ακόμα και καταστροφική η άποψη πως είναι ουσιαστικό το να αγαπάει και να δίνει κανείς αξία στον εαυτό του. Για πολλούς ανθρώπους το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει εγωισμό και επομένως ενέργεια εναντίον των άλλων – πόλεμο μεταξύ των ανθρώπων.

Για να αποφύγουν να στρέφονται εναντίον των άλλων, οι άνθρωποι διδάσκονται ν’ αγαπάνε τους άλλους αντί ν’ αγαπάνε τον εαυτό τους. Αυτό οδηγεί στην υποτίμηση του εαυτού.

Μα γεννιέται και το ερώτημα: αν κανείς δεν έχει μάθει ν’ αγαπάει τον εαυτό του, πώς μπορεί να ξέρει ν’ αγαπάει τους άλλους; Έχουμε πολλές αποδείξεις που μαρτυρούν ότι μόνο αν αγαπάς τον εαυτό σου, θα μπορέσεις ν’ αγαπήσεις και τους άλλους, ότι αυτοεκτίμηση και εγωισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Ο εγωισμός αποτελεί μία μορφή ανωτερότητας, στην οποία το μήνυμα είναι κάποια παραλλαγή του «είμαι καλύτερος από σένα». Το να αγαπάς τον εαυτό σου είναι μία δήλωση, μία θέση αξίας.

Όταν δίνω αξία στον εαυτό μου, τότε μπορώ να αγαπώ τους άλλους αναγνωρίζοντας την αξία τους. Όταν ο εαυτός μου δεν μου αρέσει, τότε τα συναισθήματά μου για τους άλλους θα είναι ζήλεια ή φόβος.

Οι καλές ανθρώπινες σχέσεις και η κατάλληλη και τρυφερή συμπεριφορά πηγάζουν από ανθρώπους που έχουν αυξημένη αυτοεκτίμηση. Για να το πούμε απλά, όσοι αγαπάνε και εκτιμούν τον εαυτό τους είναι ικανοί να αγαπήσουν και να εκτιμήσουν τους άλλους και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα κατάλληλα.

Η συναίσθηση της αξίας του εαυτού είναι το κλειδί, ο δρόμος για να γίνεις περισσότερο ανθρώπινος, να αποκτήσεις υγεία και ευτυχία, να δημιουργήσεις και να συντηρήσεις ικανοποιητικές σχέσεις και να είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος, αποδοτικός και υπεύθυνος.

Όταν νοιάζεται κανείς για τον εαυτό του, δεν πρόκειται ποτέ να κάνει κάτι για να τον πληγώσει, να τον υποτιμήσει, να τον ταπεινώσει ή να τον καταστρέψει, αυτόν ή κάποιον άλλον και ποτέ δεν θα θεωρήσει τους άλλους υπεύθυνους για τις πράξεις του.

Για παράδειγμα, όσοι νοιάζονται για τον εαυτό τους, δεν θα τον καταστρέψουν με ναρκωτικά και δεν θα επιτρέψουν ποτέ στους άλλους να τους κακομεταχειριστούν σωματικά ή ψυχικά.

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν αξίζουν, είναι σίγουροι πως οι άλλοι θα τους ξεγελάσουν, θα τους παραγκωνίσουν και θα τους υποτιμήσουν. Έτσι προετοιμάζουν τον δρόμο για να γίνουν θύματα. Καθώς περιμένουν το χειρότερο, το προκαλούν και συνήθως το παθαίνουν.

Για να προστατευθούν, κρύβονται πίσω από έναν τοίχο δυσπιστίας και βουλιάζουν μέσα σ’ ένα τρομακτικό συναίσθημα μοναξιάς και απομόνωσης. Έτσι, απομονωμένοι από τους άλλους, γίνονται απαθείς, αδιαφορούν για τον εαυτό τους και για τους άλλους γύρω τους.

Είναι δύσκολο γι’ αυτούς ν’ ακούσουν, να δουν και να σκεφτούν καθαρά και επομένως έχουν την τάση να παραγκωνίζουν και να υποτιμούν τους άλλους. Όσοι αισθάνονται έτσι, χτίζουν τεράστιους ψυχολογικούς τοίχους και κρύβονται πίσω τους και ύστερα, για να αμυνθούν, αρνιούνται πως αυτό έκαναν.

Ο φόβος είναι φυσικό επακόλουθο αυτής της δυσπιστίας και της απομόνωσης. Μας περιορίζει και μας τυφλώνει. Μας εμποδίζει να διακινδυνεύσουμε με νέες λύσεις στα προβλήματά μας. Αντίθετα, μας σπρώχνει πάντα σε τρόπους συμπεριφοράς εκ των προτέρων καταδικασμένους σε αποτυχία.

Όσο πιο δυνατή η αυτοεκτίμηση, τόσο πιο εύκολα παίρνει κανείς κουράγιο για ν’ αλλάξει η συμπεριφορά. Όσο πιο πολύ εκτιμάει κανείς τον εαυτό του, τόσο πιο λίγα απαιτεί από τους άλλους. Όσο λιγότερα απαιτεί, τόσο περισσότερο τους εμπιστεύεται.

Όσο πιο πολύ εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους, τόσο πιο πολύ μπορεί ν’ αγαπάει. Όσο πιο πολύ αγαπάει, τόσο πιο λίγο φοβάται τους άλλους. Όσο περισσότερα οικοδομεί μαζί με τους άλλους, τόσο πιο πολύ τους γνωρίζει.

Όσο πιο πολύ τους γνωρίζει, τόσο πιο στερεοί είναι οι δεσμοί και οι γέφυρες ανάμεσα σ’ αυτόν και τους άλλους. Η συμπεριφορά της αυτοεκτίμησης βοηθάει λοιπόν να μπει τέλος στην απομόνωση και την αποξένωση ανάμεσα στους ανθρώπους και τις ομάδες.

Προσαρμογή από το βιβλίο της Virginia Satir, «Πλάθοντας Ανθρώπους» – εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
Πηγή: to23ogramma.wordpress.com

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Σκέψεις Σοφών

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

http://www.flipsnack.com/FBB7ACA6AED/ftk5olfi

http://www.flipsnack.com/my-flipping-books/details/?flip=ftc5ym3j

Στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους των εξετάσεων για γονείς και μαθητές

 

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το άγχος των εξετάσεων χαρακτηρίζει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό την πλειοψηφία των μαθητών. Από τη μία η κούραση της σχολικής χρονιάς και η έντονη επιθυμία για διακοπές αντικρούεται με το διάβασμα, ενώ από την άλλη το άγχος για μια καλή επίδοση στις εξετάσεις μπορεί να καταβάλλει τους μαθητές και να μειώσει τη διάθεση για διάβασμα. Το αίσθημα αυτό συνήθως εμφανίζεται πριν (κατά τη διάρκεια της μελέτης), στην εξέταση (την ώρα αξιολόγησης) αλλά και μετά (μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων) και είναι συχνό ακόμα και στα άτομα που έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα. Τα συμπτώματα του άγχους είναι πολλά.
Κατά κύριο λόγο έχουν να κάνουν με υπερβολική ανησυχία, φόβο και ανησυχία ενδεχόμενης αποτυχίας ή μειωμένης επίδοσης. Μπορούν να εκδηλωθούν ως ψυχοσωματικά συμπτώματα με κύρια τον πονοκέφαλο, ζαλάδα, ταχυκαρδία, τρέμουλο, δύσπνοια και εφίδρωση, αλλά και ως συναισθηματικά όπως απελπισία, οξυθυμία, κατάθλιψη, αδυναμία και απογοήτευση. Σε κάποια άτομα παρατηρείται μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης, σύγχυση και απώλεια μνήμης.
Ήπια συμπτώματα άγχους λειτουργούν εποικοδομητικά, ενώ όταν η ανησυχία γίνεται υπερβολική το άτομο μπορεί να νιώσει πανικό και απώλεια ελέγχου, να νιώσει σύγχυση και να μη μπορεί να σκεφτεί. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την άσχημη επίδοση στις εξετάσεις ακόμα και με την καλύτερη προετοιμασία.
Παρακάτω ακολουθούν κάποιες στρατηγικές που μπορεί να βοηθήσουν κατά τη διάρκεια της εξεταστικής μειώνοντας την κούραση και το άγχος και αυξάνοντας την ικανότητα μάθησης και τη διάθεση για μελέτη.
Διαλέξτε ένα ήσυχο μέρος μέσα στο σπίτι ή εκτός που δεν έχει πολλά ερεθίσματα να σας αποσπούν την προσοχή (πολλά έπιπλα, αντικείμενα κτλ). Διαλέξτε ένα δωμάτιο που να μην έχει πολύ έντονα χρώματα που προκαλούν άγχος και διέγερση και κατά συνέπεια κουράζουν εύκολα. Πριν από τις εξετάσεις αναπτύξτε στρατηγικές οργανωμένης μελέτης προκειμένου να προετοιμαστείτε. Τις περισσότερες φορές η οργάνωση μειώνει τον χρόνο της μελέτης και αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική και λιγότερο κουραστική. Τα συχνά διαλείμματα βοηθούν στην καλύτερη εμπέδωση της μελέτης και λειτουργούν ευεργετικά τόσο στη διάθεση όσο και στη σωματική ξεκούραση. Ο εγκέφαλος εξάλλου μπορεί να αφομοιώσει καλύτερα τις πληροφορίες όταν η προσοχή είναι επικεντρωμένη και συντηρούμενη. Αν δεν ξεκουραζόμαστε μειώνεται η ικανότητα προσοχής και ως αποτέλεσμα η μάθηση. Μην καταβάλλεστε αν κάτι μοιάζει σύνθετο. Κάντε ένα διάλειμμα και ξαναγυρίστε. Κρατήστε σημειώσεις και προσπαθήστε να απλουστεύσετε την πληροφορία. Ο καλός ύπνος, η σωστή διατροφή και η φυσική δραστηριότητα είναι από τα σημαντικότερα συστατικά μαζί με το διάβασμα για μια καλή επίδοση στις εξετάσεις.
Όσο περνούν οι μέρες και φτάνουν οι μέρες των εξετάσεων το άγχος αυξάνεται προοδευτικά. Προσπαθήστε στα διαλείμματα που κάνετε να χαλαρώνετε με βαθιές αναπνοές και stretching που απελευθερώνουν την ένταση. Διώξτε τις αρνητικές σκέψεις σχετικά με την επίδοση των εξετάσεων και συνεχίστε την εντατική σας μελέτη. Πριν από κάθε εξέταση επικεντρωθείτε σε αυτά που έχετε διαβάσει χωρίς να προσπαθείτε να μάθετε καινούριες έννοιες ή πράγματα που σας φάνηκαν δύσκολα ή δυσνόητα.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης παραμείνετε ήρεμοι με αργές και βαθιές ανάσες. Αν δεν γνωρίζετε κάποια ερώτηση προσπαθήστε να μείνετε ψύχραιμοι. Ο πανικός οδηγεί σε βεβιασμένες κινήσεις. Διαβάστε αργά και προσεκτικά τις οδηγίες και κατανείμετε τον χρόνο σας οργανώνοντας τη σκέψη σας δημιουργικά από τις ερωτήσεις που γνωρίζετε καλύτερα και θα σας δώσουν αυτοπεποίθηση να συνεχίσετε αυξάνοντας έτσι και το χρόνο για τις δυσκολότερες.
Αν τυχόν νιώσετε έντονο άγχος ή συμπτώματα πανικού κατά τη διάρκεια της εξέτασης προσπαθήστε να ηρεμήσετε και να διαχειριστείτε τα συμπτώματά σας. Μπορείτε να σταματήσετε την αρνητική σκέψη φέρνοντας στο μυαλό σας νοερά την εικόνα ενός ΣΤΟΠ ή λέγοντας τη λέξη ΣΤΑΜΑΤΑ. Με αυτόν τον τρόπο εντοπίζετε την πηγή άγχους και τις αρνητικές σκέψεις που σχετίζονται με αυτό αποτρέποντας τη συνέχισή τους που θα αποβεί καταστροφικό ενεργοποιώντας μια σειρά συμπτωμάτων πανικού. Αντικαταστήστε τις αρνητικές δυσλειτουργικές σκέψεις με θετικές και μην ξεχνάτε τις διαφραγματικές αναπνοές που μπορούν να επαναφέρουν τον οργανισμό σε κατάσταση ηρεμίας.
Οι γονείς είναι καλό να βοηθήσετε τα παιδιά σας ψυχολογικά, συναισθηματικά και σωματικά. Φροντίστε τη διατροφή τους και ενθαρρύνετε τη φυσική δραστηριότητα μέσω διαλειμμάτων. Μην προκαλείτε ανησυχία και εκνευρισμό με σχόλια για το τι δεν έκανε κατά τη διάρκεια της χρονιάς ή τι θα έπρεπε να είχε κάνει. Αποφύγετε τις υπερβολικές δηλώσεις ότι οι εξετάσεις είναι το πιο σημαντικό κομμάτι για την εξασφάλιση του μέλλοντος ενός παιδιού. Με αυτόν τον τρόπο μεταφέρετε το δικό σας άγχος και αυξάνετε το φόβο της αξιολόγησης και της απόδοσης στο παιδί. Αντί αυτού μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι όποια κι αν είναι η έκβαση και το αποτέλεσμα μπορεί να αντιμετωπιστεί αν είναι αρνητικό. Επιβραβεύστε την προσπάθεια και ενθαρρύνετε εποικοδομητικά τη συνέχειά της. Μην επιβαρύνετε τα παιδιά με τις επιθυμίες και τα θέλω σας αλλά να είστε κοντά τους για να ακούσετε αυτά που έχουν να σας πουν και δείξτε κατανόηση και υπομονή.
Είναι σημαντικό παιδιά και γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι η ένταση και όχι το άγχος επιβαρύνουν την συναισθηματική και νοητική κατάσταση. Ως ένα βαθμό το άγχος προετοιμάζει το άτομο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των εξετάσεων. Μετά τις εξετάσεις ξεκουραστείτε και επιβραβεύστε τον εαυτό σας για την προσπάθεια που κατέβαλε. Αξιολογείστε και εντοπίστε τα λάθη σας προκειμένου να τα διορθώσετε την επόμενη φορά.

Link : http://xenesglosses.eu/2012/05/stratigikes-antimetopisis-tou-agxou/#ixzz2OlqWzbHs

Το νησί των συναισθημάτων

                                         "Προσωπογραφία της μητέρας μου", Μάνος Χατζιδάκις -
                                              
                                                      Το χαμόγελο της Τζοκόντας