Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ευτυχίας;

Ο Δρ. Δημήτρης Καραγιάννης σε βοηθάει να καταλάβεις ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ευτυχίας, καταρρίπτοντας τις 4 μεγαλύτερες παρανοήσεις σχετικά με αυτήν.
Όλο και περισσότερες έρευνες αλλά και η επιστημονική γνώση των ειδικών αποκαλύπτουν δεδομένα για την ευτυχία, που έρχονται σε σύγκρουση με τις καθιερωμένες αντιλήψεις των περισσότερων ανθρώπων για τις παραμέτρους που σχετίζονται με αυτή. O Δρ. Δημήτρης Καραγιάννης, ψυχίατρος–ψυχοθεραπευτής, σχολιάζει μερικές από τις πιο διαδεδομένες πεποιθήσεις που υπάρχουν γύρω από την ευτυχία, καθώς και κάποιες νέες έρευνες σχετικά με αυτήν. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες παρανοήσεις για την ευτυχία που φαίνεται ότι αρχίζουν να καταρρίπτονται.
Τα χρήματα (δεν) φέρνουν την ευτυχία;
Εδώ πρόκειται για μια διπλή παρεξήγηση, επειδή αρκετές έρευνες των τελευταίων χρόνων δείχνουν ότι όσοι ζουν σε χώρες με οικονομική ευμάρεια δηλώνουν πιο αυξημένα επίπεδα ικανοποίησης και ευχαρίστησης, από όσους ζουν στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Ταυτόχρονα, μέσα στον δυτικό κόσμο εξαπλώνεται σαν επιδημία η υπαρξιακή κατάθλιψη, αφού άνθρωποι που έκαναν τα πάντα για να έχουν τα πάντα, στο τέλος νιώθουν αφόρητα άδειοι.
Η βασική παράμετρος ευτυχίας είναι ένας άνθρωπος να έχει τόσα χρήματα, ώστε να ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του. 
Η προσωπική στάση ζωής και το αξιακό σύστημα του κάθε ανθρώπου, που δεν περιορίζεται στην κατανάλωση αντικειμένων, στιγμών και σχέσεων, οδηγεί στη βίωση της ευτυχίας, ανεξάρτητα από το ποια είναι η οικονομική του κατάσταση.
Χαρίζοντας ένα δώρο κάνεις τον άλλο ευτυχισμένο;
Κι όμως, ισχύει κυρίως το αντίστροφο. Το να λαμβάνεις δώρα στις γιορτές ή στα γενέθλιά σου είναι σίγουρα κάτι που σε γεμίζει χαρά. Παρ’ όλα αυτά οι ειδικοί, μετά από έρευνες πάνω σ’ αυτό, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το άτομο που αγοράζει και τυλίγει τα δώρα που θα προσφέρει νιώθει πιο θετικά συναισθήματα από εκείνον που τα λαμβάνει. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα του Harvard University, βασισμένη σε στοιχεία από συμμετέχοντες 136 διαφορετικών χωρών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα επίπεδα χαράς αυξάνονται, όταν κάποιος αξιοποιεί τα χρήματα για κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο και όχι για τον εαυτό του. Οι επικεφαλής μίας ακόμη μελέτης από το τμήμα ψυχολογίας του Lubeck University υποστηρίζουν ότι υπάρχει εγκεφαλική σύνδεση ανάμεσα στη γενναιοδωρία και το συναίσθημα της ευτυχίας, κάτι που προφανώς βοηθά τους ανθρώπους να κατακτήσουν και να διατηρήσουν τις βασικές δεξιότητες κοινωνικοποίησης.
Η ευτυχία είναι στιγμές;
Η ανθρώπινη ύπαρξη αποτελείται από δυο ξεχωριστούς εαυτούς: αυτόν της πρόσκαιρης εμπειρίας και αυτόν της μακράς μνήμης. Ο πρώτος ζει για την στιγμή, ενώ ο δεύτερος απολαμβάνει τη ζωή σαν συνέχεια.
Εκείνοι που εκτιμούν τη συγκίνηση της στιγμής είναι αυτοί που έχουν ανάγκη από κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες για να νιώσουν ευχαρίστηση. 
Να ενθουσιαστούν από μια καινούρια γνωριμία, να ζήσουν κάποιες στιγμές έντονης σεξουαλικότητας, να επισκεφτούν καινούργια μέρη, να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα ή να επιδοθούν σε πιο έντονες δραστηριότητες, όπως να κατέβουν μια χιονισμένη βουνοπλαγιά κάνοντας σκι ή να διασχίσουν ένα φουσκωμένο ποτάμι με το καγιάκ.
Συνήθως αυτά τα άτομα αντιλαμβάνονται την ευτυχία σαν μια διαρκή αναζήτηση της επόμενης νέας συναρπαστικής εμπειρίας και δεν αντιλαμβάνονται την αξία της ζωής τους σαν μια συνεχόμενη πορεία.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν κάποιοι που δεν αρνούνται τις συναρπαστικές εμπειρίες, αλλά γνωρίζουν τον τρόπο να βιώνουν την ευτυχία ακόμη και στην καθημερινότητά τους. Bρίσκουν τον τρόπο να χαίρονται την εργασία τους και να είναι δημιουργικοί σε κάθε ευκαιρία. Δεν βαρυγκωμούν για τις δυσκολίες της ζωής, αλλά χαίρονται τις λύσεις που παράγουν. Φροντίζουν τα παιδιά τους, αλλά και τον εαυτό τους. Δεν γκρινιάζουν στις προσωπικές τους σχέσεις, και είναι εκείνοι που θα παράγουν προτάσεις, προσκλήσεις και ένα θετικό κλίμα στο περιβάλλον τους.
Γι’ αυτούς το αίσθημα της ευτυχίας μπορεί να αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς τους και γι’ αυτό έχει και διάρκεια, καθώς η καθημερινότητα αποτελεί γι’ εκείνους όχι κάτι που τους εγκλωβίζει στην ανία αλλά κάτι που τους χαρίζει συνέχεια και ασφάλεια, για να υπερασπίζονται την ομορφιά της ζωής.
Είσαι ευτυχισμένος μόνο όταν είσαι χαρούμενος;
Η αυθεντική ψυχολογία ενθαρρύνει τους ανθρώπους να απορρίψουν την συγκεκριμένη νοοτροπία και να μάθουν να αναγνωρίζουν και να αγκαλιάζουν όλα τα συναισθήματα που βιώνουν. 
Η χαρά δεν είναι το μόνο αποδεκτό συναίσθημα. Χρειάζεται να αποδεχτούμε εξίσου τη λύπη, τον θυμό, τον φόβο. Εκτός του ότι έχουν λόγο ύπαρξης, έχουν να μας πουν πολλά για τον εαυτό μας.
Το διαρκές αγωνιώδες κυνήγι της ευχαρίστησης κρύβει μαυρισμένες και απελπισμένες ψυχές, που όσο και αν προσωρινά μοιάζουν ότι τα καταφέρνουν και αποπνέουν εξωτερικά μια σιγουριά, είναι ζήτημα χρόνου το πότε θα βγει στην επιφάνεια η μαυρίλα τους.
Μια επίσης μεγάλη παρανόηση είναι το ότι χαρά και ευχαρίστηση ταυτίζονται. Η ευχαρίστηση είναι δοσμένη και πρόσκαιρη, ενώ η χαρά είναι εσωτερική κατάκτηση και γι’ αυτό μπορεί να υπάρχει, ακόμη και στις πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Είναι σημαντικό επομένως να μην εγκλωβίζεσαι σε επιλογές που είναι αποδεκτές από τη μάζα ως συνώνυμες της χαράς, αλλά να μπορείς να ξεχωρίζεις κάθε φορά τι είναι αυτό που πραγματικά δίνει νόημα σε εσένα.

https://www.thriveglobal.gr/άρθρα/17997

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Ο συμβολισμός της Καθαράς Δευτέρας και του χαρταετού



Αυγοτέμπερα σε ξύλο, Μαρίνα Αυγερινού   

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής για την ορθόδοξη εκκλησία. και το τέλος των Απόκρεω, της κραιπάλης και της κρεοφαγίας. Οι επόμενες 48 ημέρες για την ακρίβεια που ακολουθούν μέχρι την ημέρα του Πάσχα, είναι ημέρες νηστείας και κάθαρσης της ψυχής και του σώματος εξού και ο χαρακτηρισμός «Καθαρά». Έτσι λοιπόν νηστίσιμα εδέσματα όπως λαγάνα (αζύμωτο ψωμί), ταραμάς, χόρτα κα. γεμίζουν τα τραπέζια εκείνη την ημέρα. Όμως πώς συνδέεται το έθιμο του πετάγματος του Χαρταετού και η έξοδος στη φύση με την Καθαρά Δευτέρα;
 
Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας η εκκλησία θυμάται την έξοδο των Προπατόρων, Αδάμ και Εύας από τον παράδεισο, εξαιτίας της ανυπακοής τους, χάνοντας ότι τους χαρίστηκε απλόχερα, ακόμα και τη σχέση με το Θεό. Οι πόρτες του παράδεισου έκλεισαν πίσω τους. Γλυκύτατοι ύμνοι ηχούν στις εκκλησιές μας όλη την περίοδο του Τριωδίου και κυρίως την Καθαρά Δευτέρα, εξιστορώντας την έξοδο και τις συνέπειές της. Έτσι λοιπόν κι εμείς λαχταρώντας την επιστροφή στον παράδεισο βγαίνουμε στην εξοχή κι ερχόμαστε κοντά στη φύση. Νηστεύουμε για την κάθαρση της ψυχής και την εξιλέωση της ανθρωπότητας από το Προπατορικό αμάρτημα. Πετάμε τον χαρταετό σαν το πέταγμα της ψυχής μας στους Ουρανούς, για να φθάσουμε το Θεό. Το σώμα του χαρταετού και η ουρά, συμβολίζουν αντίστοιχα το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου και για να πετάξει ψηλά πρέπει να υπάρξει ισορροπία μεταξύ τους.
 
Ο εορτασμός της Καθαράς Δευτέρας έχει τις ρίζες του στα βυζαντινά χρόνια όπου ονομαζόταν Απόδοση- Απόθεση και τελούταν με συνοδευτικά δρώμενα. Ύμνοι σώζονται μέχρι τις μέρες μας όπως το « Ίδε το έαρ το καλόν πάλιν επανατέλει φέρον υγείαν και χαρά και την ευημερίαν». Το έθιμο του χαρταετού είναι μεταγενέστερο, δανεισμένο από την Ανατολή (κυρίως την Κίνα όπου η πρώτη κατασκευή χαρταετού χρονολογείται το 1000πΧ.. Κάθε τόπος στην Ελλάδα έχει τις δικές του ιδιομορφίες σχετικά με τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας. Σε ορισμένες περιοχές οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και τα χάλκινα σκεύη με σταχτόνερο για να αστράψουν και βάφουν λευκά τα πεζοδρόμια και τις ταράτσες. Στη Βόνιτσα υπάρχει το έθιμο του «αχυρένιου Γληγοράκη», στη Βιστωνίδα το έθιμο των «Μουτζούριδων», στη Θήβα ο «Βλάχικος γάμος», στα Μεστά της Χίου «το έθιμο του Αγά» και πολλά άλλα ανά την Ελλάδα.
 
Τα κούλουμα, όπως ονομάζεται η έξοδος στη φύση και το πέταγμα του αετού, είναι μια καλή ευκαιρία μάζωξης της οικογένειας και των αγαπημένων ανθρώπων γύρω από το σαρακοστιανό τραπέζι αλλά και σε ατομικό επίπεδο, το έναυσμα μιας προσπάθειας αποτοξίνωσης του σώματος και συνάμα, ανάτασης και κάθαρσης της Ψυχής. Καλά Κούλουμα!
 
 
 
 
Μαρίνα Αυγερινού
Αγιογράφος – Συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Προσφωνήσεις Κληρικών

Πώς προσφωνούνται οι κληρικοί μας;


Πατριάρχης: Μακαριώτατος.
Διευκρίνιση: 4 Πρεσβυγενη Πατριαρχεία (Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων) Προσαγορεύονται και Θειότατοι.
Ειδικά ο Κων/πόλεως : Παναγιώτατος Επιστολές απευθύνονται: προς την ΑΘΠ τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κων/πόλεως ΑΘΠ=την Αυτου Θειοτάτην Παναγιότητα κύριον κύριον Βαρθολομαίον
Οι λοιποί Πατριάρχαι (Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας) και Αρχιεπίσκοποι, επικεφαλής Αυτοκεφάλων Εκκλησιων (Αθηνών, Κύπρου, Πολωνίας, Αλβανίας, Τσεχίας) Μακαριώτατος
Οι Αρχιεπίσκοποι, που δεν είναι όμως επικεφαλής Εκκλησιών (Κρήτης, Αμερικής, Αυστραλίας,Αγγλίας = ημι-αυτόνομοι, υπάγονται στο Οικουμ.Πατριαρχείο, Αρχιεπ.Σινά κ.α. του Πατριαρχ.Ιεροσολύμων) Σεβασμιώτατος
Οι Μητροπολίτες Σεβασμιώτατος.
Εξαίρεση για τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, μέσα στην Επαρχία του μόνο: Παναγιώτατος.
Τιτουλάριοι Μητροπολίτες (χωρίς Επαρχία & διοικητική Αρχή) Πανιερώτατος.
Ομοίως και οι Μητροπολίτες Κύπρου. Πανιερώτατος.
Απλοί Επίσκοποι (βοηθοί) Θεοφιλέστατος.
Αρχιμανδρίτες με πτυχ.Ανωτ.Σχολής Πανοσιολογιώτατος.
Ανευ τούτου Πανοσιώτατος.
Μοναχοί απλοί ή Μοναχοί με Ιερωσύνη (Ιερομόναχοι) με πτυχ.Ανωτ.Σχολής : Οσιολογιώτατος.
Ανευ τούτου Οσιώτατος.
Ιερείς έγγαμοι με πτυχ.Ανωτ.Σχολής Αιδεσιμιολογιώτατος.
Ανευ τούτου Αιδεσιμώτατος.
Διάκονοι με πτυχ.Ανωτ.Σχολής Ιερολογιώτατος.
Ανευ τούτου Ευλαβέστατος βλ.Δίπτυχα Εκκλησίας 2005 σελ.1153-1154 εκδ.Απ.Διακονίας
Πέρα απ’αυτά υπάρχουν Αξιώματα Διοικητικά: Πρωτοσύγκελος (ο άμεσος συνεργάτης ενός Μητροπολίτη, κατά κανόνα Αρχιμανδρίτης)
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος (ο Διοικητικά Προϊστάμενος των Μητροπολιτικών Περιφερειών) και Αρχιερατικός Επίτροπος (ο Διοικητικά Προϊστάμενος μιας επιμέρους Μητροπολιτικής Περιφέρειας πχ Τριπόλεως: Βαλτετσίου, Κεντρ.Μαντινείας, Τεγέας, Παλλαντίου, Καστρίου, Αστρους, Λεωνιδίου). Προσφώνηση κατά την ιερατική τάξη τους, ως ανωτέρω.
Επίσης Αξιώματα Τιμητικά – Οφφίκια για τους εγγάμους Ιερείς, τα οποία εμφαίνονται από κάποιο διάσημο, όπως επιγονάτιο, σταυρό: Πρωτοπρεσβύτερος, Οικονόμος, Σακελάριος κ.α. Προσφώνηση κατά την ιερατική τάξη τους, ως ανωτέρω.
Υπάρχει και τίτλος Πρωθιερεύς ή Πρωτόπαπας. Αυτός χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα Επτάνησα, στους χρόνους της Ενετο- Αγγλο- Γαλλο- κρατίας, όταν οι Λατίνοι δεν επέτρεπαν την ύπαρξη Μητροπολίτη, επειδή ήθελαν να προβάλουν το Λατίνο Επίσκοπο. Σ’αυτήν την περίπτωση ο Πρωτόπαπας ( έγγαμος Ιερέας) διοικούσε υπηρεσιακά τη Μητρόπολη, χωρίς να έχει το δικαίωμα, φυσικά, να ενεργεί τα του Επισκόπου (χειροτονίες κοκ).
του π.Θεολόγου
Χρήσιμες πληροφορίες:
* Οι τίτλοι των Ιερέων μας απευθύνονται στην Ιεροσύνη του Κυρίου μας και όχι στους ανθρώπους- κληρικούς. Με τον καιρό και ανάλογα με την ιδιότητα του κάθε κληρικού και το λειτούργημα του, την περιοχή του, την δράση του κλπ, επικράτησαν και παγιώθηκαν οι τίτλοι προσφώνησεως για τον κάθε ένα. Όμως δεν απευθύνονται τελικά στα πρόσωπα, αλλά στον ίδιο τον Χριστό και συγκεκριμένα στο Ιερατικό Του λειτούργημα στο οποίο μετέχουν όλοι οι κληρικοί ανεξαρτήτως τίτλου.
* Ο θεσσαλονίκης έχει το «ιστορικό» προνόμοιο της προσφώνησης του ως Παναγιώτατος εντός της επαρχίας του και αυτό έμεινε από το 400μχ περίπου που η Θεσσαλονίκη ήταν η μόνιμη έδρα του λεγόμενου Ανατολικού Ιλλυρικού, ενός γεωγραφικού διαμερίσματος πολύ μεγάλου (από Ουγγαρία μέχρι Κρήτη και από Αδριατικής θάλασσας μέχρι του Νέστου ποταμού). Η Εκκλησία λοιπόν της Θεσσαλονίκης, ως Εκκλησία που ανήκε στην μόνιμη έδρα αυτού του διαμερίσματος, είχε επιβλητικό κύρος οπότε και ο επίσκοπος της ήταν πρόσωπο εξεχούσης τάξεως και τιμής. Γιαυτό και διατηρείται ο τίτλος αυτός μέχρι σήμερα. Η πραγματική δηλαδή προέλευση του ονόματος «Παναγιώτατος» οφείλεται στην γεωγραφική θέση της Επισκοπικής έδρας της Θεσσαλονίκης εξ ου και «ιστορικό προνόμιο» η -διασωθείσα- προσφώνηση του εκάστοτε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.     
.