ΜΑΡΤΙΟΣ -ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2019 ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΛΑΜΠΑΔΕΣ, ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΜΕ ΣΤΗΝ "ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΚΑΡΤΕΣ ΜΕ ΘΕΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΑ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ 1ου ΓΕΛ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ, ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΕΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ.
Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούν τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, στις παρόδους και στα ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες. Τα ρούχα τους είναι διάτρητα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων δίνουν ελεημοσύνη. Για τροφή, ό,τι τύχει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους. Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, όσο μπορεί αυτή να συγκρατήσει ό,τι μπαίνει μέσα. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους διπλωμένα. Κρεβάτι, το έδαφος. Μπάνιο, κάποιος ποταμός ή λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη μετακινήσεις και αγριάδα, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Ας όψονται η συμφορά και η ανάγκη. Γρηγόριος Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας
Διδακτικά βήματα
1. Διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο μέσα στην τάξη και συζητήσαμε λέξεις ή φράσεις που δεν είχαν κατανοήσει.
2. Κατόπιν ζήτησα να γράψουν στα τετράδια τους ένα δικό τους τίτλο για το κείμενο.(π.χ, Κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Φτώχια και προσφυγιά. Οι δυσκολίες της ζωής)
3. Αφού μου έδωσαν αρκετούς τίτλους, παρουσίασα στον διαδραστικό κάποιες εικόνες και ζήτησα από τους μαθητές να κάνουν αντιστοίχιση με σημεία από το κείμενο.(έγινε με μεγάλη ευστοχία )
4. Στην πορεία μοίρασα σε ομάδες τις φωτογραφίες εκτυπωμένες και ζήτησα να καταγράψουν σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα και να τα παρουσιάσουν στην τάξη.
5. Μόλις τελείωσε η παρουσίαση, στις ομάδες ζήτησα να επιλέξουν μια εικόνα και να φτιάξουν μια ιστορία ή ένα διάλογο ή μια δημοσίευση ή μια ζωγραφιά ή ένα ποίημα.
6.'Όταν παρουσιάστηκαν τα έργα τους ζήτησα να ακούσουν το παρακάτω τραγούδι
"Πατρίδες που έγιναν φωτιά"
7.Αναστοχασμός
Τους δόθηκε χρόνος να αξιολογήσουν την άσκηση( τους άρεσε και συγκίνησε) και να καταλήξουν σε τελικές σκέψεις και συμπεράσματα. Πάντα υπάρχουν μεγάλες ανάγκες και κοινωνικά προβλήματα, πόλεμος, φτώχια, προσφυγιά, μετανάστευση, όπως και σήμερα, οι συνάνθρωποι μας χρειάζονται την έμπρακτη φροντίδα και την αγάπη μας όπως και όποιο τρόπο μπορούμε να την προσφέρουμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς, στον ανθρώπινο πόνο και στην ανάγκη.'Oμως δεν ήταν έτσι εξαρχής...
Τα παιδιά γεννιούνται καλά ή όχι; Το ζήτημα του κατά πόσο ο αλτρουισμός είναι αποτέλεσμα της φύσης ή της ανατροφής είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα στο χώρο της ψυχολογίας.
Μια ομάδα ψυχολόγων από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ διεξήγαγε μια σειρά πειραμάτων, τα οποία έδειξαν ότι ο αλτρουισμός σχετίζεται με παράγοντες του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται κανείς και πως δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιέται κανείς.
Το 2006 μια έρευνα στην οποία συμμετείχαν μικρά παιδιά, βρήκε ότι τα νήπια ηλικίας 18 μηνών ήταν πρόθυμα να παρέχουν τη βοήθειά τους στους ερευνητές χωρίς να τους έχει ζητηθεί.
Αυτή η έκφραση αλτρουιστικής συμπεριφορά σε τόσο νεαρή ηλικία ευθυγραμμίζεται με αυτό που πίστευαν πολλοί επιστήμονες, ότι δηλαδή αποτελούσε μια έκφραση έμφυτου αλτρουισμού. Μάλιστα, τα ευρήματα αυτά είχαν χρησιμεύσει ως βάση για δεκάδες άλλες έρευνες έκτοτε.
Ωστόσο, ο ψυχολόγος Rodolfo Cortes Barragan από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και η καθηγήτρια ψυχολογίας Carol Dweck υποψιάζονταν ότι το ζήτημα δεν ήταν τόσο απλό, αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail.
Για τον λόγο αυτό οι Barragan και Dweck σχεδίασαν ένα νέο πείραμα, στο οποίο συμμετείχαν 34 παιδιά ηλικίας ενός και δύο ετών, τα οποία χώρισαν σε δύο ομάδες.
Στην πρώτη ομάδα ο ερευνητής συνομιλούσε με τα παιδιά ενώ παράλληλα έπαιζε μαζί τους με μια μπάλα. Μετά από μερικά λεπτά έριχνε «κατά λάθος» τη μπάλα στο πάτωμα και παρατηρούσε τη συμπεριφορά τους, αν δηλαδή το κάθε παιδιά θα τον βοηθούσε να τη σηκώσει από το πάτωμα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν μια διαφορά στη συμπεριφορά της δεύτερης ομάδας, στην οποία ο ερευνητής και το παιδί έπαιζαν ο καθένας με τη δική του μπάλα ενώ συνομιλούσαν.
Τα παιδιά της πρώτης ομάδας εμφάνιζαν τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να σηκώσουν τη μπάλα, σε σχέση με αυτά της δεύτερης ομάδας.
Όταν οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμα με ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες με μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά, παρατήρησαν ότι τα παιδιά που συμμετείχαν σε ένα αμοιβαίο παιχνίδι είχαν δύο φορές πιθανότητες να παρέχουν βοήθεια.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η αλτρουιστική συμπεριφορά μπορεί να «κυβερνάται» από άλλους παράγοντες και όχι από ένστικτο.
«Οι άνθρωποι συχνά αποκαλούν κάτι ως ‘έμφυτο’, επειδή δεν αντιλαμβάνονται τις λεπτές εμπειρίες που μπορεί να επηρεάσουν την έκφραση συμπεριφορών, όπως ο αλτρουισμός.. Ο Rodolfo ανακάλυψε ότι μια πραγματικά λεπτή εμπειρία έχει πολύ ισχυρή επιρροή» ανέφερε η καθηγήτρια Dweck.
Ένα από τα επιχειρήματα γύρω από τον έμφυτο αλτρουισμό ήταν ότι αποτελούσε μια εξελικτικά ωφέλιμη προσαρμογή – η ενστικτώδης φροντίδα για τους άλλους θα οδηγήσει σε αμοιβαία φροντίδα, βελτιώνοντας τις πιθανότητες επιβίωσης ενός ατόμου.
Η Dweck σχολίασε ακόμη ότι «οι άνθρωποι φημίζονται για την ‘ευελιξία’ τους, δηλαδή την ικανότητά τους να προσαρμόζονται σε νέες καταστάσεις».
Οι ερευνητές τονίζουν ακόμη ότι απαιτείται να γίνουν περαιτέρω μελέτες –ιδιαίτερα σε παιδιά μικρότερα των 18 μηνών- για να επαληθευτούν τα ευρήματά τους.
