Ανακαλύπτουμε τις κατακόμβες

Τάξη Γ  Γυμνασίου

Θεματική ενότητα Χριστιανική Τέχνη

Φύλλο εργασίας

            Όνομα Επώνυμο:                                                                              Ημερομηνία:              

« ‘Ένα ταξίδι στα πρώτα έργα χριστιανικής τέχνης, ανακαλύπτουμε τις κατακόμβες».

Παρατηρούμε με προσοχή την παρουσίαση και απαντάμε στα παρακάτω ερωτήματα.

1.Tι ήταν οι ευκτήριοι οίκοι;

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

2. Τι ήταν οι κατακόμβες;

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________

3.Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές, που έχουμε κατακόμβες στην Ελλάδα;

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

4. Nα σχεδιάσετε  το Χριστόγραμμα.

5. Τι συμβόλιζε η λέξη ΙΧΘΥΣ και πώς εικονίζεται;

6.Tι συμβόλιζε το περιστέρι;

___________________________________________________________________________

7.Τι συμβόλιζε η απεικόνιση του Ιωνά ;

___________________________________________________________________________
8. Tι συμβόλιζε το Α και Ω;

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ύμνος της Αγάπης - Απ.Παύλου Α προς Κορινθίους επιστολή

        Aκόμα κι αν ήξερα να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων

μα και των αγγέλων, χωρίς όμως να έχω αγάπη, θα είχα γίνει

χαλκός που βγάζει σκέτους ήχους ή τύμπανο που δημιουργεί

μόνο φασαρία. Kι αν είχα το χάρισμα της προφητείας και

κατανοούσα όλα τα μυστήρια και κατείχα όλη τη γνώση, κι

αν είχα όλη την πίστη, έτσι που να μετατοπίζω βουνά, χωρίς

όμως να έχω αγάπη, θα ήμουν ένα τίποτε.

Kι αν ακόμα διένειμα όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω

τους πεινασμένους, κι αν παρέδιδα το σώμα μου να καεί στη

φωτιά, χωρίς όμως να έχω αγάπη, δε θα με είχε ωφελήσει σε

τίποτε.

H αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. H αγάπη δε φθονεί.

H αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται, δε φέρεται

άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται

από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της

κάνουν, δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά

για την επικράτηση της αλήθειας. Όλα τα καλύπτει, όλα τα

πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

H αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Eνώ τα άλλα, είτε προφητείες

είναι αυτές, θα καταργηθούν, είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν,

είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μόνο ως ένα βαθμό

γνωρίζουμε και ως ένα βαθμό προφητεύουμε. Mα όταν έρθει

το τέλειο, τότε το ατελές θα καταργηθεί.

Παιδάκι όταν ήμουνα, σαν παιδάκι μιλούσα, σαν παιδάκι

σκεφτόμουν, σαν παιδάκι έβγαζα συμπεράσματα. Mα όταν

έγινα άντρας, σταμάτησα να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν

παιδάκι. Γιατί, πραγματικά, τώρα βλέπουμε απροσδιόριστα

σαν σε θαμπό καθρέφτη. Tότε όμως θα δούμε πρόσωπο με

πρόσωπο. Tώρα γνωρίζω μονάχα ως ένα βαθμό, τότε όμως

θα γνωρίσω τέλεια, όπως ακριβώς με έχει γνωρίσει ο Θεός.

Aυτά, λοιπόν, που μένουν τελικά, είναι η πίστη, η ελπίδα και

η αγάπη. Aυτά τα τρία, με κορυφαία τους, όμως, την αγάπη.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/08/blog-post_9252.html#ixzz2CEAmE63x

Ασκήσεις για το μάθημα των θρησκευτικών όλων των βαθμίδων

 Αν μεταβείτε στην παρακάτω ηλεκτρονική  διεύθυνση θα βρείτε διαδραστικές  ασκήσεις για το μάθημα των θρησκευτικών  όλων των τάξεων   http://users.sch.gr/stefpan/

ΣΕ ΠΟΣΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;

Η Εκκλησία μας χωρίζει τους Αγίους της σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την ιδιότητα τους.

Οι κατηγορίες λοιπόν είναι οι εξής:

Προφήτες: Λέγονται όλοι εκείνοι όλους τους αγίους εκείνους άνδρες και γυναίκες που κατά την προ Χριστού περίοδο μέχρι και τον Ιωάννη τον βαπτιστή κήρυξαν στον Ιουδαϊκό λαό τον λόγο του Θεού και προφήτευσαν την έλευση του Μεσσία όπως ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Ησαίας και άλλοι.

Προπάτορες: Λέγονται κυρίως οι πρόγονοι του Χριστού από του Αδάμ μέχρι και των αμέσων κατά σάρκα προγόνων Του και ευρύτερα και όλοι οι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης που έζησαν πριν από το Χριστό οι «Δίκαιοι» όπως ο Ενώχ, ο Νωε, ο Έσδρας κλπ.

Απόστολοι: Λέγονται οι άμεσοι μαθητές του Χριστού οι δώδεκα και οι εβδομήκοντα όπως ο Πέτρος και Παύλος, ο Ανδρέας, ο Κλεώπας αλλά και οι πρώτοι μαθητές των Αποστόλων που εκήρυξαν και αυτοί το Ευαγγέλιο όπως ο Τίτος, ο Τιμόθεος ο Σίλας κ.α. Στην ίδια κατηγορία έχουμε τους τέσσερεις Ευαγγελιστές που έγραψαν τα ισάριθμα κανονικά ευαγγέλια, και οι Ισαπόστολοι οι Άγιοι δηλαδή που δεν ήταν μεν Απόστολοι αλλά πρόσφεραν τόσες μεγάλες υπηρεσίες στον Χριστιανισμό, που από ευγνωμοσύνη τους αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία ίση αξία με τους Αποστόλους όπως ο Κων/νος και η μητέρα του Ελένη, η Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, η Όλγα των Ρώσων κλπ.

Μάρτυρες: Είναι οι πιστοί εκείνοι χριστιανοί που από τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο μέχρι και τους σύγχρονους μας νεομάρτυρες προτίμησαν τον Θάνατο και τον πιο φρικτό ακόμη αρκεί να μην αρνηθούν τον Χριστό και προδώσουν την πίστη Εκείνου, που πρώτος εμαρτύρησε για την Σωτηρία όλων μας. Σ'αυτούς υπάγονται και οι Ιερομάρτυρες οι κληρικοί δηλαδή μάρτυρες όπως ο Χαραλάμπης, ο Βλάσσιος, ο Ερμόλαος κ.α., οι Οσιομάρτυρες , οι μοναχοί δηλαδή μάρτυρες, όπως ο Νίκων και η Ευγενία, οι Μεγαλομάρτυρες που υπέφεραν πριν πεθάνουν τα πιο φρικτα βασανιστήρια για να ξαναγυρίσουν στην ειδωλολατρία όπως είναι ο Γεώργιος, ο Δημήτριος, οι Θεόδωροι κ.α., οι Παρθενομάρτυρες, οι γυναίκες Παρθένοι που μαρτύρησαν για τον Χριστό, όπως η Βαρβάρα, η Αικατερίνη κ.α., οι Οσιοπαρθενομάρτυρες οι μοναχές δηλαδή μάρτυρες όπως η Παρασκευή και τέλος οι Νεομάρτυρες οι σύγχρονοι μας δηλαδή μάρτυρες, που βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν από τους Τούρκους γιατί αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους (κάπου αναφέρει ο Φώτης Κόντογλου ότι οι Νεομάρτυρες εκτιμώνται περί τους 35.000!) όπως ο Γεώργιος εξ Ιωαννίνων, Θεόδωρος ο Βυζάντιος, Γεώργιος ο Χιοπολίτης κ.α.

Ομολογητές: Λέγονται οι χριστιανοί που στην εποχή των διωγμών σύρθηκαν στα ειδωλολατρικά δικαστήρια, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, τους υπέβαλλαν σε μαρτύρια για να Τον αρνηθούν, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν θανατώθηκαν όπως οι μάρτυρες πχ ο Μάξιμος, ο Χαρίτων κ.α.

Όσιοι: Λέγονται οι μοναχοί και Οσίες μοναχές που έζησαν υποδειγματική μοναχική ζωή και δεν πρόσφεραν μεν το αίμα τους αλλά θυσίασαν την ζωή τους και με καθημερινό «μαρτύριο της συνειδήσεως» κέρδισαν τον ουρανό. Πχ Αντώνιος, Ευθύμιος, Αθανάσιος ο εν τω Άθω, Ευφροσύνη κ.α.

Ιεράρχες και Διδάσκαλοι: Λέγονται οι μεγάλοι εκείνοι επίσκοποι που με αγιότητα και φρόνηση ποίμαιναν τον λαό του Θεού και δίδαξαν γραπτά ή προφορικά τον Λόγο της αληθείας όπως οι τρεις Ιεράρχες Βασίλειος, Γρηγόριος και Ιωάννης, ο Αθανάσιος κ.α.

Πατέρες: Λέγονται -κυριολεκτικά- οι κληρικοί εκείνοι που διακρίθηκαν για την αγιότητα του βίου τους και την ορθή τους διδασκαλία που διατύπωσαν στα σοφά τους συγγράμματα, αλλά και γενικά όλοι οι άγιοι κληρικοί και μοναχοί.

Βασικό βοήθημα άντλησης απάντησης: "Απαντήσεις εις Λειτουργικάς Απορίας", του μακαριστού Ι.Μ.Φουντούλη

Agioritikovima.gr

Ορθόδοξοι μοναχοί από όλο τον κόσμο.

Ο μοναχισμός αποτελεί έναν από τους πανάρχαιους εκκλησιαστικούς θεσμούς ο οποίος γνώρισε στο διάβα των αιώνων εξελίξεις και σχηματικές αλλαγές στην οργάνωσή του, αλλά εν τη ουσία του παραμένει αμετάτρεπτος και αναλλοίωτος, με σαφή προσανατολισμό και σκοπό...την κοινωνία με τον Θεό,την θέωση του ανθρώπου.

Ο μοναχισμός ως γνήσιος εκφραστής της αυθεντικής εκκλησιαστικής παραδόσεως λειτουργεί ανέκαθεν ως οδοδείκτης της πορείας που πρέπει να ακολουθηθεί για τη βίωση αυτής της εφικτής τελειότητος. Οι μοναχοί διήνυσαν ή διανύουν τα στάδια της θεραπευτικής αγωγής και τα διδάσκουν σε όλους τους χριστιανούς ως εμπειρίες πλέον και αναφαίρετες γνώσεις.

O μοναχισμός είναι η δόξα και το καύχημα της Εκκλησίας. Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης έλεγε ότι στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, οι μοναχοί αποτελούν την κόμη της κεφαλής. Όπως η κόμη της κεφαλής αφ’ ενός μεν αποτελείται από «νεκρές» τρίχες, αφ’ ετέρου δε είναι η ομορφιά του ανθρώπου, έτσι και οι μοναχοί είναι οι νεκρωμένοι κατά κόσμον, αλλά συγχρόνως είναι η δόξα της Εκκλησίας.

Πηγή :Βriefing news, 27-09-2012