Μπροστά στον πίνακα των αποτελεσμάτων - Πανελλήνιες 2012

  
Η σημερινή ημέρα ήταν ημέρα ανακοίνωσης των βαθμών των Πανελληνίων εξετάσεων και από το πρωί μαθητές και καθηγητές περιμέναμε με αγωνία την ανάρτηση των αποτελεσμάτων. Ξέρετε κάθε τέτοια μέρα πλημμυρίζω από έντονα συναισθήματα τα οποία όσα χρόνια και να περάσουν δεν τα έχω ξεπεράσει και ούτε θα τα ξεπεράσω από ότι φαίνεται. Εκεί μπροστά στον πίνακα ανάρτησης των βαθμών είναι οι αγώνες, οι προσπάθειες, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι επιθυμιές των μαθητών μου, των συναδέλφων μου και βέβαια των οικογενειών των παιδιών.  Εκεί κάθε φορά συναντώ τα γεμάτα αγωνία μάτια τους, άλλοτε να αστράφτουν από χαρά και ικανοποιήση, άλλοτε να θολώνουν από αμφιβολία και άλλοτε  να  γεμίζουν από δάκρυα, χαράς, απογοήτευσης, απελπισίας. Ε, λοιπόν τόσα χρόνια στο σχολείο αυτό δεν το αντέχω, πιστέψτε με. Δεν αντέχω να βλέπω μέσα σε ένα λεπτό να σβήνει η χαρά, η λάμψη και η αισιοδοξία από τα νεανικά πρόσωπα και τη θέση τους να παίρνουν η θλίψη, η απόγνωση, η ματαίωση.Και όλα αυτά για ένα σύστημα εξετάσεων σκληρό, ανταγωνιστικό, απρόβλεπτο, συχνά απάνθρωπο και οπωσδήποτε τυφλό. Ναι τυφλό, όπως το ακούσατε, αυτή είναι η γνώμη μου. Ειναι τυφλό γιατί δεν βλέπει τον μαθητή - άνθρωπο, την ψυχή, τα συναισθήματα, τις ανάγκες και πρώτα από όλα την προσπάθεια του. Δυστυχώς,τελικά, πάντα δε φαίνεται η προσπάθεια των παιδιών και αυτό οφείλεται σε πολλούς αστάθμητους παράγοντες, όπως το άγχος των εξετάσεων, η ψυχολογική πίεση από το σύστημα, η ψυχική ανθεκτικότητα του υποψήφιου μαθητή, εξωγενείς απρόβλεπτοι παράγοντες ( ασθένεια, απρόοπτα γεγονότα, οικογενειακά προβλήματα ) και δεν πρέπει φέτος ειδικά να αγνοήσουμε   και πολλούς ακόμα λόγους. Εννοώ τη φόρτιση των υποψήφιων  μαθητών από όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους, οικονομική κρίση, πολιτική αστάθεια, ο φόβος της κατάρρευσης της οικονομίας, η απειλή της ανεργίας, όλο αυτό που ακούγεται ως εθνική μας κατάθλιψη. Πιστέψτε με δεν είναι λίγα, θεωρώ ότι είναι πάρα πολλά για το ψυχισμό ενός εφήβου. Τι να πω στα παιδιά που είδα βήμα βήμα τον αγώνα τους όλη αυτή τη χρονιά; Οπωσδήποτε να ζητήσω ένα συγγνώμη για τη δική μας ευθύνη -όσο μας αναλογεί- σε αυτό που φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε ως λαός τώρα. Στη συνέχεια να πω ότι αυτός είναι ένας από τους αγώνες που θα δώσετε στη ζωή σας, και βέβαια ότι κανείς ποτέ δεν ξέρει τι πραγματικά είναι καλό για τον καθένα από εσάς. Επίσης αυτό που κάποιοι τώρα βιώνουν ως αποτυχία, μπορεί να είναι ένας άλλος δρόμος και προορισμός που θα τους οδηγήσει κάπου καλύτερα στο μέλλον. Οπωσδήποτε να ευχηθώ σε όλους σας πρώτα από όλα να έχετε υγεία, σε όσους πέτυχαν τους στόχους τους να  έχετε καλή αρχή και δύναμη και σε όσους νιώθουν ότι απέτυχαν να πω ότι η ζωή τώρα ξεκινά για εσάς τώρα είναι η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, σε όλους σας χαρίζω το παρακάτω τραγούδι: