18 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών.
Καλά Χριστούγεννα!!!
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018
Επισκέπτες
18 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών.
Καλά Χριστούγεννα!!!
Για μια Παιδεία Ανθρωπιάς
«Σε αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον Άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται». Γιώργος Σεφέρης
Όταν ο αρχαίος φιλόσοφος Διογένης γύριζε όλη την ημέρα στους δρόμους Αθήνας, κρατώντας ένα φανάρι και λέγοντας το περίφημο «Άνθρωπο ζητώ», πιθανότατα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η φράση αυτή θα αποδεικνυόταν τόσο επίκαιρη χιλιάδες χρόνια μετά. Και αυτό γιατί, καθώς η ανθρωπότητα βαδίζει ολοταχώς προς την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, φαίνεται ότι εξακολουθεί να ζητάει εναγωνίως όλο και περισσότερο τον Άνθρωπο.
Σε μία εποχή εκπληκτικών ταχυτήτων και απίστευτων υλικών κατακτήσεων φαντάζει βεβαίως παράξενο να αναζητούμε ακόμη το ανθρώπινο στοιχείο. Πού ακριβώς βρίσκεται όμως το ηθικό στίγμα της εποχής μας; Σε αυτή τη διαρκή περιπλάνησή του στο χρόνο ο άνθρωπος δείχνει να έχει χάσει το δρόμο. Και αυτό γιατί μπορεί να έγινε υπεράνθρωπος μέσα από τις τεράστιες δυνατότητες που του εξασφάλισε η τεχνολογία, λησμόνησε όμως ότι πρέπει να παραμείνει Άνθρωπος. Τα αναρίθμητα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν σε μεγάλους πολέμους, τεράστιες καταστροφές αλλά και κοινωνικές αδικίες δεν κατάφεραν δυστυχώς να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Ταυτόχρονα, η αλματώδης πρόοδος δεν συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη αναβάθμιση της ηθικής μας ποιότητας.
Μπορεί να αυξήθηκε το κεφάλαιο των γνώσεών μας, όμως μειώθηκε το κεφάλαιο της ανθρωπιάς μας, καθώς η πρόοδος έγινε αυτοσκοπός αντί να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου. Σήμερα η ανθρωπότητα μπορεί να καμαρώνει για τα υψηλά επιστημονικά και τεχνολογικά της επιτεύγματα θα έπρεπε όμως να αισθάνεται βαθύτατη ντροπή για καθημερινή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
Μια σειρά από τραγικές αντινομίες εξακολουθούν δυστυχώς να στιγματίζουν την εποχή μας. Ένας ανεπτυγμένος κόσμος που ζει προκλητικά εις βάρος του Τρίτου Κόσμου και μια σειρά από σοβαρά παγκόσμια προβλήματα που εξακολουθούν να ταλανίζουν ως σύγχρονες μάστιγες την ανθρωπότητα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί ότι σε μια εποχή αλματώδους εξέλιξης εκατομμύρια συνάνθρωποί μας εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την πείνα, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την αδυναμία πρόσβασης σε πόσιμο νερό; Πώς είναι δυνατόν στον αιώνα της ψηφιακής επανάστασης να υπάρχουν εκατομμύρια αναλφάβητοι ενήλικες αλλά και παιδιά κυρίως στις χώρες της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής;
Με πόση ευκολία μπορεί να δεχθεί κανείς πως εκατομμύρια κορίτσια κυρίως στην Ινδία και την Κίνα θεωρούνται «αγνοούμενα» λόγω της βρεφοκτονίας και της επιλεκτικής άμβλωσης; Ποιος τέλος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η ανθρωπότητα μετά από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους εξακολουθεί να βιώνει τις τραγικές συνέπειες του πολέμου σε αρκετές γωνιές του πλανήτη;
Τα παραπάνω αποτελούν δυστυχώς ελάχιστα μόνο παραδείγματα καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιβεβαιώνουν απλώς την περίφημη φράση του Χέγκελ, σύμφωνα με την οποία «το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δε διδασκόμαστε τίποτα από αυτή».
Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον των έντονων ανισοτήτων και των προκλητικών αντιθέσεων το σύγχρονο σχολείο δεν μπορεί να παραμένει ουδέτερο. Η παιδεία με την πραγματική και όχι με την τρέχουσα του όρου σημασία οφείλει να δίνει μια καθημερινή μάχη για την μεταμόρφωση του ανθρώπου σε Άνθρωπο. Εξάλλου, αυτό είναι και το αληθινό νόημα της μόρφωσης, να οδηγεί στην μεταμόρφωση στην ανόρθωση των ψυχών στην έννοια του «άνω θρώσκειν», όπως υπαγορεύει και η ετυμολογική ανάλυση της λέξης άνθρωπος. Το σύγχρονο σχολείο δεν μπορεί να αποσκοπεί απλώς στο να δώσει ένα καλό επαγγελματία στην κοινωνία αλλά κυρίως ένα σωστό άνθρωπο.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν πάψει να σκέφτονται, είναι χρέος του εκπαιδευτικού μας συστήματος να καλλιεργεί στους μαθητές όχι μόνο γνώσεις αλλά και γνώμη. Να προετοιμάζει ανθρώπους που δεν θα εγκλωβίζονται στα στενά όρια του εαυτού τους αλλά θα έχουν ανοιχτές τις κεραίες τους, για να συλλαμβάνουν τα μηνύματα της εποχής τους. Να διαμορφώνει ανθρώπους ελεύθερους και κατά συνέπεια υπεύθυνους.
Το σημερινό σχολείο οφείλει να κηρύξει τον πόλεμο κατά της αδιαφορίας που μεταβάλλει τους μαθητές σε παθητικούς δέκτες χωρίς κρίση για αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Θα πρέπει να ενθαρρύνει την έννοια της συμμετοχής που αποτελεί την πεμπτουσία της λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Να καλλιεργεί την αξία του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης απέναντι σε κάθε συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη. Να ενισχύει την ευαισθητοποίηση των μαθητών απέναντι στα διάφορα κοινωνικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα και να τους ωθεί να αναλαμβάνουν ενεργό δράση για την αλλαγή του σύγχρονου κόσμου. Με λίγα λόγια να διαμορφώνει τον πολύπλευρο άνθρωπο, τον Homo Universalis και όχι έναν αυριανό Homo Robato (άνθρωπο ρομπότ).
Για να επιτύχει όμως όλους αυτούς τους στόχους το σημερινό σχολείο, απαιτείται μια πολύ βασική προϋπόθεση. Οι σημερινοί νέοι μεγαλώνοντας μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ατομικιστικού ωφελιμισμού και ζώντας μέσα σε μια βαθιά ανταγωνιστική αλλά και εγωιστική κοινωνία, είναι ανάγκη να στραφούν κάποια στιγμή από το «εγώ» στο «εμείς». Δεν αρκεί να ενημερώνονται και να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τα δικά τους δικαιώματα.
Θα χρειαστεί κάποια στιγμή να αγωνιστούν και για τα δικαιώματα του άλλου. Και αυτός ο άλλος μπορεί να είναι είτε ο διπλανός τους είτε ένας άνθρωπος άγνωστος σε αυτούς. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα λοιπόν πρέπει να καλλιεργήσει την ευαισθησία για τον συνάνθρωπο. Να βοηθήσει τους νέους να συναισθανθούν το βαθύτερο νόημα των στίχων του ποιητή Τζόν Ντόνν: «Κάθε ανθρώπου θάνατος είναι και δικός σου θάνατος. Γι’ αυτό ποτέ μην στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για σένα».
Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα. Τα σημερινά παιδιά πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως απολαμβάνουν μια σειρά δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν μέσα από τον αγώνα όλων των προηγούμενων γενιών. Έχουν κληρονομήσει ένα κοινωνικό κεφάλαιο δικαιωμάτων που σχηματίστηκε μέσα από τις καταθέσεις όλων των προηγούμενων και το οποίο οφείλουν όχι απλώς να το διατηρήσουν αλλά και να το επαυξήσουν. Για να συμβεί όμως αυτό, δεν αρκεί απλώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Θα πρέπει να ανταποκρίνονται και στις υποχρεώσεις τους. Γιατί η ύπαρξη των δικαιωμάτων στηρίζεται στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων.
Στηρίζεται όχι στη νοοτροπία του «θέλω» αλλά στη νοοτροπία του «δίνω». Βασίζεται στην έννοια της ευθύνης που αποτελεί την θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Γι’ αυτό και όταν ορισμένοι ανεγκέφαλοι νεαροί καταστρέφουν το άγαλμα ενός Ρήγα ή ενός Κοραή θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν ασεβούν απλώς απέναντι στην Ιστορία. Ασεβούν απέναντι στα ίδια τους τα δικαιώματα που διαμορφώθηκαν μέσα από τις θυσίες του παρελθόντος.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια άλλη Παιδεία που να μη φοβάται να μιλήσει στα παιδιά για τα δικαιώματα αλλά και για τις υποχρεώσεις τους. Μια Παιδεία που θα προετοιμάζει το μέλλον χωρίς να φοβάται το παρελθόν. Μια Παιδεία που θα καλλιεργεί στους νέους γνώσεις και δεξιότητες αλλά με γνώμονα το σεβασμό στις μεγάλες πανανθρώπινες αξίες. Μια Παιδεία που θα αναγνωρίζει την μοναδικότητα του ατόμου αλλά ταυτόχρονα θα αναδεικνύει τη σημασία της υγιούς συλλογικότητας.
Μια Παιδεία που θα ισοδυναμεί με το άναμμα μιας φλόγας στις ψυχές των νέων ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο. Εκεί πρέπει να δοθεί η μάχη. Γιατί όπως λέει και ο ποιητής, «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γεννούν τα σκοτάδια φως»;
Αντώνιος Σ. Ψύρης
Φιλόλογος-Ιστορικός
Διευθυντής Γυμνασίου Εκπαιδευτηρίων Δούκα
Σε μία εποχή εκπληκτικών ταχυτήτων και απίστευτων υλικών κατακτήσεων φαντάζει βεβαίως παράξενο να αναζητούμε ακόμη το ανθρώπινο στοιχείο. Πού ακριβώς βρίσκεται όμως το ηθικό στίγμα της εποχής μας; Σε αυτή τη διαρκή περιπλάνησή του στο χρόνο ο άνθρωπος δείχνει να έχει χάσει το δρόμο. Και αυτό γιατί μπορεί να έγινε υπεράνθρωπος μέσα από τις τεράστιες δυνατότητες που του εξασφάλισε η τεχνολογία, λησμόνησε όμως ότι πρέπει να παραμείνει Άνθρωπος. Τα αναρίθμητα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν σε μεγάλους πολέμους, τεράστιες καταστροφές αλλά και κοινωνικές αδικίες δεν κατάφεραν δυστυχώς να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Ταυτόχρονα, η αλματώδης πρόοδος δεν συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη αναβάθμιση της ηθικής μας ποιότητας.
Μπορεί να αυξήθηκε το κεφάλαιο των γνώσεών μας, όμως μειώθηκε το κεφάλαιο της ανθρωπιάς μας, καθώς η πρόοδος έγινε αυτοσκοπός αντί να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου. Σήμερα η ανθρωπότητα μπορεί να καμαρώνει για τα υψηλά επιστημονικά και τεχνολογικά της επιτεύγματα θα έπρεπε όμως να αισθάνεται βαθύτατη ντροπή για καθημερινή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
Μια σειρά από τραγικές αντινομίες εξακολουθούν δυστυχώς να στιγματίζουν την εποχή μας. Ένας ανεπτυγμένος κόσμος που ζει προκλητικά εις βάρος του Τρίτου Κόσμου και μια σειρά από σοβαρά παγκόσμια προβλήματα που εξακολουθούν να ταλανίζουν ως σύγχρονες μάστιγες την ανθρωπότητα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί ότι σε μια εποχή αλματώδους εξέλιξης εκατομμύρια συνάνθρωποί μας εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την πείνα, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την αδυναμία πρόσβασης σε πόσιμο νερό; Πώς είναι δυνατόν στον αιώνα της ψηφιακής επανάστασης να υπάρχουν εκατομμύρια αναλφάβητοι ενήλικες αλλά και παιδιά κυρίως στις χώρες της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής;
Με πόση ευκολία μπορεί να δεχθεί κανείς πως εκατομμύρια κορίτσια κυρίως στην Ινδία και την Κίνα θεωρούνται «αγνοούμενα» λόγω της βρεφοκτονίας και της επιλεκτικής άμβλωσης; Ποιος τέλος θα μπορούσε να πιστέψει ότι η ανθρωπότητα μετά από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους εξακολουθεί να βιώνει τις τραγικές συνέπειες του πολέμου σε αρκετές γωνιές του πλανήτη;
Τα παραπάνω αποτελούν δυστυχώς ελάχιστα μόνο παραδείγματα καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιβεβαιώνουν απλώς την περίφημη φράση του Χέγκελ, σύμφωνα με την οποία «το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δε διδασκόμαστε τίποτα από αυτή».
Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον των έντονων ανισοτήτων και των προκλητικών αντιθέσεων το σύγχρονο σχολείο δεν μπορεί να παραμένει ουδέτερο. Η παιδεία με την πραγματική και όχι με την τρέχουσα του όρου σημασία οφείλει να δίνει μια καθημερινή μάχη για την μεταμόρφωση του ανθρώπου σε Άνθρωπο. Εξάλλου, αυτό είναι και το αληθινό νόημα της μόρφωσης, να οδηγεί στην μεταμόρφωση στην ανόρθωση των ψυχών στην έννοια του «άνω θρώσκειν», όπως υπαγορεύει και η ετυμολογική ανάλυση της λέξης άνθρωπος. Το σύγχρονο σχολείο δεν μπορεί να αποσκοπεί απλώς στο να δώσει ένα καλό επαγγελματία στην κοινωνία αλλά κυρίως ένα σωστό άνθρωπο.
Σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν πάψει να σκέφτονται, είναι χρέος του εκπαιδευτικού μας συστήματος να καλλιεργεί στους μαθητές όχι μόνο γνώσεις αλλά και γνώμη. Να προετοιμάζει ανθρώπους που δεν θα εγκλωβίζονται στα στενά όρια του εαυτού τους αλλά θα έχουν ανοιχτές τις κεραίες τους, για να συλλαμβάνουν τα μηνύματα της εποχής τους. Να διαμορφώνει ανθρώπους ελεύθερους και κατά συνέπεια υπεύθυνους.
Το σημερινό σχολείο οφείλει να κηρύξει τον πόλεμο κατά της αδιαφορίας που μεταβάλλει τους μαθητές σε παθητικούς δέκτες χωρίς κρίση για αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Θα πρέπει να ενθαρρύνει την έννοια της συμμετοχής που αποτελεί την πεμπτουσία της λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Να καλλιεργεί την αξία του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης απέναντι σε κάθε συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη. Να ενισχύει την ευαισθητοποίηση των μαθητών απέναντι στα διάφορα κοινωνικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα και να τους ωθεί να αναλαμβάνουν ενεργό δράση για την αλλαγή του σύγχρονου κόσμου. Με λίγα λόγια να διαμορφώνει τον πολύπλευρο άνθρωπο, τον Homo Universalis και όχι έναν αυριανό Homo Robato (άνθρωπο ρομπότ).
Για να επιτύχει όμως όλους αυτούς τους στόχους το σημερινό σχολείο, απαιτείται μια πολύ βασική προϋπόθεση. Οι σημερινοί νέοι μεγαλώνοντας μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ατομικιστικού ωφελιμισμού και ζώντας μέσα σε μια βαθιά ανταγωνιστική αλλά και εγωιστική κοινωνία, είναι ανάγκη να στραφούν κάποια στιγμή από το «εγώ» στο «εμείς». Δεν αρκεί να ενημερώνονται και να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τα δικά τους δικαιώματα.
Θα χρειαστεί κάποια στιγμή να αγωνιστούν και για τα δικαιώματα του άλλου. Και αυτός ο άλλος μπορεί να είναι είτε ο διπλανός τους είτε ένας άνθρωπος άγνωστος σε αυτούς. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα λοιπόν πρέπει να καλλιεργήσει την ευαισθησία για τον συνάνθρωπο. Να βοηθήσει τους νέους να συναισθανθούν το βαθύτερο νόημα των στίχων του ποιητή Τζόν Ντόνν: «Κάθε ανθρώπου θάνατος είναι και δικός σου θάνατος. Γι’ αυτό ποτέ μην στέλνεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για σένα».
Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα. Τα σημερινά παιδιά πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως απολαμβάνουν μια σειρά δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν μέσα από τον αγώνα όλων των προηγούμενων γενιών. Έχουν κληρονομήσει ένα κοινωνικό κεφάλαιο δικαιωμάτων που σχηματίστηκε μέσα από τις καταθέσεις όλων των προηγούμενων και το οποίο οφείλουν όχι απλώς να το διατηρήσουν αλλά και να το επαυξήσουν. Για να συμβεί όμως αυτό, δεν αρκεί απλώς να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Θα πρέπει να ανταποκρίνονται και στις υποχρεώσεις τους. Γιατί η ύπαρξη των δικαιωμάτων στηρίζεται στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων.
Στηρίζεται όχι στη νοοτροπία του «θέλω» αλλά στη νοοτροπία του «δίνω». Βασίζεται στην έννοια της ευθύνης που αποτελεί την θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Γι’ αυτό και όταν ορισμένοι ανεγκέφαλοι νεαροί καταστρέφουν το άγαλμα ενός Ρήγα ή ενός Κοραή θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν ασεβούν απλώς απέναντι στην Ιστορία. Ασεβούν απέναντι στα ίδια τους τα δικαιώματα που διαμορφώθηκαν μέσα από τις θυσίες του παρελθόντος.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια άλλη Παιδεία που να μη φοβάται να μιλήσει στα παιδιά για τα δικαιώματα αλλά και για τις υποχρεώσεις τους. Μια Παιδεία που θα προετοιμάζει το μέλλον χωρίς να φοβάται το παρελθόν. Μια Παιδεία που θα καλλιεργεί στους νέους γνώσεις και δεξιότητες αλλά με γνώμονα το σεβασμό στις μεγάλες πανανθρώπινες αξίες. Μια Παιδεία που θα αναγνωρίζει την μοναδικότητα του ατόμου αλλά ταυτόχρονα θα αναδεικνύει τη σημασία της υγιούς συλλογικότητας.
Μια Παιδεία που θα ισοδυναμεί με το άναμμα μιας φλόγας στις ψυχές των νέων ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο. Εκεί πρέπει να δοθεί η μάχη. Γιατί όπως λέει και ο ποιητής, «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γεννούν τα σκοτάδια φως»;
Αντώνιος Σ. Ψύρης
Φιλόλογος-Ιστορικός
Διευθυντής Γυμνασίου Εκπαιδευτηρίων Δούκα
https://www.protothema.gr/blogs/adonis-psuris/article/849518/gia-mia-paideia-anthropias/
Χριστούγεννα 2018
... μια ανεπανάληπτη στιγμή, ένα μήνυμα ανθρωπιάς και η απρόσμενη κατάληξη στο τελείωμα της δραστηριότητας στην τάξη " φτιάχνουμε τις πιο πρωτότυπες Χριστουγεννιάτικες κάρτες με ευχές από την καρδιά μας ", έρχεται να μου επιβεβαιώσει ότι είμαι από τους τυχερούς της ζωής και η επαφή μου μου με τα παιδιά κρύβει διαρκώς απίστευτες εκπλήξεις, πολλή αγάπη και αληθινό μεγαλείο!!Ευλογημένα Χριστούγεννα!!🎀🎁🎅
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ(Αγ.Λουκά Κριμαίας)
...όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει κΑν αί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.
Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.
Ό Ιωακείμ καί ή "Αννα, οί γονεΐς τής Ύπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το είχαν καταλάβει πολύ καλά. Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της μικρής, ή οποία είχε εκλεχτεί από τον Θεό για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Υίού του Θεού, οί γονείς απολάμβαναν την χαρά της ζωής μαζί της καί της θερμής αγάπης της. Μόλις αύτη βγήκε από τη νηπιακή ηλικία την οδήγησαν στο Ναό της Ιερουσαλήμ καί την άφησαν εκεί, έμπιστεύοντας την αγωγή της στον ίδιο τον Θεό.
"Οχι μόνο ό Ιωακείμ καί ή "Αννα αφιέρωσαν τον καρπό του καθαρού τους γάμου στον Θεό αλλά καί πρίν καί μετά από αυτούς το ίδιο έκαναν οι αγίες καί σοφές μητέρες, τα ονόματα των οποίων εσείς οι σημερινές μητέρες πρέπει να τα θυμάστε. Ή αγία "Αννα, ή οποία ήταν στείρα, προσευχήθηκε θερμώς στον Θεό, δίνοντας του τον όρκο να αφιερώσει σ' Αυτόν το παιδί της, αν έλυνε την άτεκνία της καί θα της έδινε αγόρι. Ό Κύριος ακούσε την προσευχή της "Αννας και αυτή έγινε μητέρα του μεγάλου προφήτη Σαμουήλ. Να θυμάστε οι μητέρες καί το όνομα της αγίας Μάρθας, της μητέρας του μεγάλου όσιου του Συμεών του Στυλίτου, τον όποιο, όπως και ή αγία "Αννα τον Σαμουήλ, τον είχε αφιερώσει ή Μάρθα στον Θεό ακόμη πρίν γεννηθεί. Στήν πολύ νεαρή ηλικία ανέβηκε ό μέγας Συμεών στο στυλό και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατο του σαν μία άσβηστη λαμπάδα ενώπιον του Θεού.
Να θυμάστε, ευσεβείς σημερινές μητέρες, πόσο μεγάλο καί ιερό ενώπιον του Θεού είναι το καθήκον σας να καλλιεργείτε στα παιδιά σας τον φόβο του Θεού καί να τα διαπαιδαγωγείτε στην αδιάσπαστη καί αδιάκοπη ενότητα με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ίησοΰ Χριστό. Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού, μαθαίνοντας τον από τους υπηρέτες του Θεού, τους ιερείς καί τους επισκόπους.
Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω καί για λίγο, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα αλλά καί μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, πού τελούνται σ' αυτόν, καί τις προσευχές πολλών ανθρώπων.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στην ιερότητα του Ναού της Ιερουσαλήμ ή Ύπεραγία καί Αχραντος Παρθένος, ή «τιμιωτέρα των Χερουβείμ, καί ενδοξότερα άσυγκρίτως των Σεραφείμ». Οι παντοδύναμες ενώπιον του Θεού πρεσβείες Της να σας βοηθήσουν στο μεγάλο αυτό έργο της αγωγής των παιδιών σας. Αμήν.
Α
γιου Λουκά Κριμαίας
''Λόγοι και Ομιλίες''
Εκδ.''Ορθόδοξη Κυψέλη''
Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.
Ό Ιωακείμ καί ή "Αννα, οί γονεΐς τής Ύπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το είχαν καταλάβει πολύ καλά. Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της μικρής, ή οποία είχε εκλεχτεί από τον Θεό για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Υίού του Θεού, οί γονείς απολάμβαναν την χαρά της ζωής μαζί της καί της θερμής αγάπης της. Μόλις αύτη βγήκε από τη νηπιακή ηλικία την οδήγησαν στο Ναό της Ιερουσαλήμ καί την άφησαν εκεί, έμπιστεύοντας την αγωγή της στον ίδιο τον Θεό.
Να θυμάστε, ευσεβείς σημερινές μητέρες, πόσο μεγάλο καί ιερό ενώπιον του Θεού είναι το καθήκον σας να καλλιεργείτε στα παιδιά σας τον φόβο του Θεού καί να τα διαπαιδαγωγείτε στην αδιάσπαστη καί αδιάκοπη ενότητα με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ίησοΰ Χριστό. Μόνο από σας, μητέρες καί πατέρες, τα παιδιά σας μπορούν να μάθουν το νόμο του Θεού, τον όποιο δεν τους διδάσκουν στα σχολεία. Καί μόνο τότε θα μπορέσουν να τον μάθουν αν, εσείς οι ίδιοι, θα μελετάτε με προθυμία το νόμο αυτό στίς εκκλησίες του Θεού, μαθαίνοντας τον από τους υπηρέτες του Θεού, τους ιερείς καί τους επισκόπους.
Να πηγαίνετε στους ιερούς ναούς τα παιδιά σας για να αναπνέουν, έστω καί για λίγο, τον αέρα του γεμάτου όχι μόνο με θυμίαμα αλλά καί μυστική χάρη των μεγάλων μυστηρίων, πού τελούνται σ' αυτόν, καί τις προσευχές πολλών ανθρώπων.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια τρεφόταν μέσα στην ιερότητα του Ναού της Ιερουσαλήμ ή Ύπεραγία καί Αχραντος Παρθένος, ή «τιμιωτέρα των Χερουβείμ, καί ενδοξότερα άσυγκρίτως των Σεραφείμ». Οι παντοδύναμες ενώπιον του Θεού πρεσβείες Της να σας βοηθήσουν στο μεγάλο αυτό έργο της αγωγής των παιδιών σας. Αμήν.
Α
''Λόγοι και Ομιλίες''
Εκδ.''Ορθόδοξη Κυψέλη''
https://orthodoxigynaika.blogspot.com/2010/11/blog-post_19.html?fbclid=IwAR10uBjxtEyRQDzyKo1B0qlvtZKzj_9xMczOT-vrR9FjRRVUrh5ae2FVcq0
Η Αγία Αικατερίνη
Η Αγία Αικατερίνη είναι μια από τις Αγίες που αγαπώ πολύ. Γιατί γκρεμίζει δεκάδες στερεότυπα. Είναι μορφωμένη, νέα, ωραία, πιστή, μεγαλομάρτυρας.... Θυμηθείτε το βίο της. Ο ηγεμόνας της Αλεξάνδρειας οργανώνει debate μεταξύ της Αικατερίνης και των σοφών της Αλεξάνδρειας, debate στο οποίο υφίστανται ήττα οι σοφοί, αναγνωρίζουν την πνευματική ανωτερότητα της Αικατερίνης και το πληρώνουν με τη ζωή τους. Η Αικατερίνα παίρνει το μισθό της Μαρίας που εγκατέλειψε τη Μάρθα και την κουζίνα της και καθόταν μαζί με την παρέα του Χριστού. Η ειδωλολατρική Αλεξάνδρεια δίνει δικαίωμα λόγου και διαλόγου στη νεαρή κοπέλα, άσχετα αν η έκβαση των πραγμάτων αποδεικνύει το ποταπό κίνητρο του ηγεμόνα... Όμως παρά τα κίνητρά του ο ηγεμόνας οργανώνει διάλογο. Η χριστιανική όμως Εκκλησία αν και τιμά πλήθος γυναικών με επικεφαλής την Παναγία μας, ουδένα λόγο δίνει στη γυναίκα. Απαιτεί σιωπή και υποταγή.Αν και επαινέθηκε η φιλέρευνος και θεωρητική Μαρία κι όχι η πρακτική Μάρθα από τον Κύριο, αν και ο Κύριος κατέλυσε τα στερεότυπα κατά των γυναικών φανερώνοντας την ανάσταση στις μαθήτριες, αν και η αγία Αικατερίνη τιμάται ως γυναικείο πρότυπο, η Εκκλησία μας παραμένει χώρος γυναικείας υποτίμησης. Η γυναίκα απέχει από τη λήψη αποφάσεων. Της απαγορεύεται να ψάλλει ή να κηρύττει. Στην τελευταία πανορθόδοξη Σύνοδο ουδεμία γυναίκα μετείχε. Ούτε καν ως σύμβουλος Όπως και σε καμιά σύνοδο ακόμη κι αν μετείχαν και λαϊκοί. Δεν έχει η γυναίκα πλέον το αξίωμα της διακονίσσης που ήταν δεδομένο στην πρώτη Εκκλησία. Θέλουμε τη γυναίκα ως Μάρθα κι όχι ως Μαρία. Όχι ως Αικατερίνη ή Μακρίνα που χειραγωγούσε στην πίστη το Μ. Βασίλειο. Όχι ως Ολυμπιάδα που ήταν βασική συνεργάτιδα του Ιερού Χρυσοστόμου. Και τέτοιες μέρες σαν τη σημερινή καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά. Η Αγία Αικατερίνη είναι το καύχημα του γυναικείου φύλου. Ούτε το όνομα της δεν παραχωρεί στους άνδρες. Δεν υπάρχει ανδρικό όνομα : ο Αικατερίνης . Μα πώς να δώσει το όνομα της; Αφού είναι νύμφη του Χριστού. Έχει το δακτυλίδι που της έδωσε ο Χριστός την παραμονή του θανάτου της. Ο Χριστός που εξ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν τον άνθρωπο , ισότιμα τα φύλα, ο Χριστός που επαίνεσε τη Μαρία, και μίλησε για το ποιος είναι στη Σαμαρείτιδα Φωτεινή, και δέχθηκε τα μύρα της αμαρτωλής και τον σφούγγισε η Βερονίκη σαν ματωμένος ανέβαινε στο Γολγοθά,... Ο Χριστός που κοιτάζει τα βασανισμένα κορίτσια όλου του κόσμου και στο πρόσωπο της Αικατερίνας τους δίνει το δακτυλίδι του και τους λέει " είσαι βασίλισσα. Μη σιωπάς. Μίλα"...
Κυριάκος Κισκηρέας
Ταινίες με θέμα τις ειδικές ανάγκες
Από συνάδελφο δάσκαλο:
Ταινίες με θέμα την αναπηρία (ειδική ιδιαιτερότητα κατ' εμέ )
«Το μαύρο μπαλόνι» (Οικογένεια με παιδί με αυτισμό)
«Εμείς οι δύο» (Ενήλικας με σύνδρομο Down)
«Temple Grandin» (Η βιογραφία της πιο διάσημης γυναίκας με αυτισμό-Temple Grandin)
«Ο βροχοποιός» (Η σχέση με έναν αυτιστικό αδερφό)
«Τhe Forest Gump» (Η ζωή ενός ατόμου με νοητική καθυστέρηση)
«Ένας υπέροχος άνθρωπος» (Η ζωή ενός ατόμου με σχιζοφρένεια)
«Το όνομα μου είναι Σαμ» (Ενήλικας με νοητική καθυστέρηση σε πατρικό ρόλο)
«Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» (Σχετικά με την κώφωση)
«Το αριστερό μου πόδι» (Κινητική αναπηρία)
«Η όγδοοη ημέρα» (Η γνωριμία με ένα άτομο με σύνδρομο Down)
» Η θάλασσα μέσα μου» (Τετραπληγία και το ζήτημα της ευθανασίας)
«What’s eating Gilbert Grape» (Οικογενειακές σχέσεις & παιδί με νοητική καθυστέρηση)
«The Memory Keeper’s daughter» (Υιοθετημένο παιδί με σύνδρομο Down)
«Ο σολίστας» (Σχιζοφρένεια)
«Ο γυρισμός» (Παραπληγία)
«Γεννημένος την 4η Ιουλίου» (Παραπληγία)
«Στη φωλιά του κούκου» (Ψυχική διαταραχή)
«Ο μικρός σολίστας» (Τύφλωση)
«Κάνε μια ευχή» (Μυασθένεια)
«Άρωμα γυναίκας» (Τύφλωση)
«Ο Mozzart και η φάλαινα» (Αυτισμός)
«Ben-X» – ελληνική απόδοση: «Ο διστακτικός ήρωας» (Αυτισμός)
Οι άθικτοι (Τετραπληγία)
Τα ξυπνήματα (Αναπηρία)
Lorenzo’s Oil (Μυική δυστροφία)
«Like stars on Earth» (Δυσλεξία)
«Ο λόγος του Βασιλιά» (Τραυλισμός)
«Εxtremely loud and incredibly close» (Αναπτυξιακές Διαταραχές)
«Blind dating» (Αισθηματική κομεντί για ενήλικα με τύφλωση)
«The Boy Inside-Το αγόρι Εντός» (Σύνδρομο Άσπεργκερ)
«Snow Cake» (Αυτισμός)
«Dear Frankie» (Συγκινητική ιστορία παιδιού με κώφωση)
«The other sister» (Νοητική καθυστέρηση)
«Precious» (Σωματική και συναισθηματική κακοποίηση παιδιού)
«The diving bell and the butterfly» (Σωματική αναπηρία)
«Miracle worker» (Τύφλωση-Η ιστορία της Έλεν Κέλερ)
«Adam» (Σύνδρομο Asperger)
«That’s what I am» (Σχολικός εκφοβισμός, το θέμα της διαφορετικότητας της εμφάνισης, των ενδιαφερόντων κ.ά.)
«Μετά τη Λουτσία» (Σχολικός Εκφοβισμός-Σχολική Βία)
«Molly» (1999) (Νεαρή κοπέλα με αυτισμό που θα αναλάβει την κηδεμονία της ο ανήξερος αδερφός της)
«Safe Harbor» (Παραβατική συμπεριφορά)
«The special need» (H Ειδική Ανάγκη)
Μία καταπληκτική ταινία-ντοκυμαντέρ που είδα πριν λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης-2014. Η ανάγκη των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι παρόμοια με τη βιολογική ανάγκη κάθε ενήλικου ατόμου. Ανάγκη για αγάπη, αποδοχή, συντροφικότητα και φυσικά, ενεργή σεξουαλική ζωή. Πώς, όμως, αυτό μπορεί να κατακτηθεί και να διατηρηθεί από έναν ενήλικα με Asperger; Έναν ενήλικα που κατανοεί τα κοινωνικά δρώμενα όχι όμως και τις ερμηνείες για καθένα από αυτά. Συγκινητικό και άκρως ρεαλιστικό το περιεχόμενο-αφού πρόκειται για ντοκυμαντέρ. Παράλληλα, αναδεικνύεται το βάθος της πραγματικής φιλίας που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε ένα άτομο με Asperger και στους άλλους ενήλικες. Οι δύο φίλοι του Αινεία, θα ταξιδέψουν μαζί του σε Αυστρία και Γερμανία για να του βρουν την κατάλληλη σύντροφο…
«Εμείς οι δύο» (Ενήλικας με σύνδρομο Down)
«Temple Grandin» (Η βιογραφία της πιο διάσημης γυναίκας με αυτισμό-Temple Grandin)
«Ο βροχοποιός» (Η σχέση με έναν αυτιστικό αδερφό)
«Τhe Forest Gump» (Η ζωή ενός ατόμου με νοητική καθυστέρηση)
«Ένας υπέροχος άνθρωπος» (Η ζωή ενός ατόμου με σχιζοφρένεια)
«Το όνομα μου είναι Σαμ» (Ενήλικας με νοητική καθυστέρηση σε πατρικό ρόλο)
«Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» (Σχετικά με την κώφωση)
«Το αριστερό μου πόδι» (Κινητική αναπηρία)
«Η όγδοοη ημέρα» (Η γνωριμία με ένα άτομο με σύνδρομο Down)
» Η θάλασσα μέσα μου» (Τετραπληγία και το ζήτημα της ευθανασίας)
«What’s eating Gilbert Grape» (Οικογενειακές σχέσεις & παιδί με νοητική καθυστέρηση)
«The Memory Keeper’s daughter» (Υιοθετημένο παιδί με σύνδρομο Down)
«Ο σολίστας» (Σχιζοφρένεια)
«Ο γυρισμός» (Παραπληγία)
«Γεννημένος την 4η Ιουλίου» (Παραπληγία)
«Στη φωλιά του κούκου» (Ψυχική διαταραχή)
«Ο μικρός σολίστας» (Τύφλωση)
«Κάνε μια ευχή» (Μυασθένεια)
«Άρωμα γυναίκας» (Τύφλωση)
«Ο Mozzart και η φάλαινα» (Αυτισμός)
«Ben-X» – ελληνική απόδοση: «Ο διστακτικός ήρωας» (Αυτισμός)
Οι άθικτοι (Τετραπληγία)
Τα ξυπνήματα (Αναπηρία)
Lorenzo’s Oil (Μυική δυστροφία)
«Like stars on Earth» (Δυσλεξία)
«Ο λόγος του Βασιλιά» (Τραυλισμός)
«Εxtremely loud and incredibly close» (Αναπτυξιακές Διαταραχές)
«Blind dating» (Αισθηματική κομεντί για ενήλικα με τύφλωση)
«The Boy Inside-Το αγόρι Εντός» (Σύνδρομο Άσπεργκερ)
«Snow Cake» (Αυτισμός)
«Dear Frankie» (Συγκινητική ιστορία παιδιού με κώφωση)
«The other sister» (Νοητική καθυστέρηση)
«Precious» (Σωματική και συναισθηματική κακοποίηση παιδιού)
«The diving bell and the butterfly» (Σωματική αναπηρία)
«Miracle worker» (Τύφλωση-Η ιστορία της Έλεν Κέλερ)
«Adam» (Σύνδρομο Asperger)
«That’s what I am» (Σχολικός εκφοβισμός, το θέμα της διαφορετικότητας της εμφάνισης, των ενδιαφερόντων κ.ά.)
«Μετά τη Λουτσία» (Σχολικός Εκφοβισμός-Σχολική Βία)
«Molly» (1999) (Νεαρή κοπέλα με αυτισμό που θα αναλάβει την κηδεμονία της ο ανήξερος αδερφός της)
«Safe Harbor» (Παραβατική συμπεριφορά)
«The special need» (H Ειδική Ανάγκη)
Μία καταπληκτική ταινία-ντοκυμαντέρ που είδα πριν λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης-2014. Η ανάγκη των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι παρόμοια με τη βιολογική ανάγκη κάθε ενήλικου ατόμου. Ανάγκη για αγάπη, αποδοχή, συντροφικότητα και φυσικά, ενεργή σεξουαλική ζωή. Πώς, όμως, αυτό μπορεί να κατακτηθεί και να διατηρηθεί από έναν ενήλικα με Asperger; Έναν ενήλικα που κατανοεί τα κοινωνικά δρώμενα όχι όμως και τις ερμηνείες για καθένα από αυτά. Συγκινητικό και άκρως ρεαλιστικό το περιεχόμενο-αφού πρόκειται για ντοκυμαντέρ. Παράλληλα, αναδεικνύεται το βάθος της πραγματικής φιλίας που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε ένα άτομο με Asperger και στους άλλους ενήλικες. Οι δύο φίλοι του Αινεία, θα ταξιδέψουν μαζί του σε Αυστρία και Γερμανία για να του βρουν την κατάλληλη σύντροφο…
«Sybil» (Διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας)
Mockingbird dont sing (Νοητική καθυστέρηση, εγκλεισμός, κοινωνική υστέρηση)
«Η Θεωρία των πάντων» (Σύνδρομο κινητικού νευρώνα, υψηλή νοημοσύνη)
Mockingbird dont sing (Νοητική καθυστέρηση, εγκλεισμός, κοινωνική υστέρηση)
«Η Θεωρία των πάντων» (Σύνδρομο κινητικού νευρώνα, υψηλή νοημοσύνη)
Η κάθε μία από αυτές κρύβει ξεχωριστά διδάγματα και αληθινά «μαθήματα ζωής»!
Κυριακή 27 Μαΐου 2018
Ποιος είναι ο άνθρωπος; O άνθρωπος ως διάκονος του Θεού
Όμως, δεν ήταν έτσι εξαρχής...
Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούν τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, στις παρόδους και στα ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες. Τα ρούχα τους είναι διάτρητα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων δίνουν ελεημοσύνη. Για τροφή, ό,τι τύχει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους. Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, όσο μπορεί αυτή να συγκρατήσει ό,τι μπαίνει μέσα. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους διπλωμένα. Κρεβάτι, το έδαφος. Μπάνιο, κάποιος ποταμός ή λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη μετακινήσεις και αγριάδα, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Ας όψονται η συμφορά και η ανάγκη.
Γρηγόριος Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας
Διδακτικά βήματα
1. Διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο μέσα στην τάξη και συζητήσαμε λέξεις ή φράσεις που δεν είχαν κατανοήσει.
2. Κατόπιν ζήτησα να γράψουν στα τετράδια τους ένα δικό τους τίτλο για το κείμενο.(π.χ, Κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Φτώχια και προσφυγιά. Οι δυσκολίες της ζωής)
3. Αφού μου έδωσαν αρκετούς τίτλους, παρουσίασα στον διαδραστικό κάποιες εικόνες και ζήτησα από τους μαθητές να κάνουν αντιστοίχιση με σημεία από το κείμενο.(έγινε με μεγάλη ευστοχία )
Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούν τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, στις παρόδους και στα ερημικότερα σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες όπως οι νυχτοκόρακες και οι κουκουβάγιες. Τα ρούχα τους είναι διάτρητα κουρέλια. Για χωράφι έχουν τη διάθεση όσων δίνουν ελεημοσύνη. Για τροφή, ό,τι τύχει. Πίνουν νερό από τις κρήνες όπως τα ζώα και για ποτήρια έχουν τις χούφτες τους. Για αποθήκη έχουν την κοιλιά τους, όσο μπορεί αυτή να συγκρατήσει ό,τι μπαίνει μέσα. Τραπέζι τους είναι τα γόνατά τους διπλωμένα. Κρεβάτι, το έδαφος. Μπάνιο, κάποιος ποταμός ή λίμνη, όπως τα έχει προσφέρει ακατέργαστα και κοινά σε όλους ο Θεός. Η ζωή τους είναι πλέον γεμάτη μετακινήσεις και αγριάδα, όμως δεν ήταν έτσι εξαρχής. Ας όψονται η συμφορά και η ανάγκη.
Γρηγόριος Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας
Διδακτικά βήματα
1. Διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο μέσα στην τάξη και συζητήσαμε λέξεις ή φράσεις που δεν είχαν κατανοήσει.
2. Κατόπιν ζήτησα να γράψουν στα τετράδια τους ένα δικό τους τίτλο για το κείμενο.(π.χ, Κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Φτώχια και προσφυγιά. Οι δυσκολίες της ζωής)
3. Αφού μου έδωσαν αρκετούς τίτλους, παρουσίασα στον διαδραστικό κάποιες εικόνες και ζήτησα από τους μαθητές να κάνουν αντιστοίχιση με σημεία από το κείμενο.(έγινε με μεγάλη ευστοχία )
4. Στην πορεία μοίρασα σε ομάδες τις φωτογραφίες εκτυπωμένες και ζήτησα να καταγράψουν σκέψεις, λέξεις και συναισθήματα και να τα παρουσιάσουν στην τάξη.
5. Μόλις τελείωσε η παρουσίαση, στις ομάδες ζήτησα να επιλέξουν μια εικόνα και να φτιάξουν μια ιστορία ή ένα διάλογο ή μια δημοσίευση ή μια ζωγραφιά ή ένα ποίημα.
6.'Όταν παρουσιάστηκαν τα έργα τους ζήτησα να ακούσουν το παρακάτω τραγούδι
"Πατρίδες που έγιναν φωτιά"
7.Αναστοχασμός
Τους δόθηκε χρόνος να αξιολογήσουν την άσκηση( τους άρεσε και συγκίνησε) και να καταλήξουν σε τελικές σκέψεις και συμπεράσματα. Πάντα υπάρχουν μεγάλες ανάγκες και κοινωνικά προβλήματα, πόλεμος, φτώχια, προσφυγιά, μετανάστευση, όπως και σήμερα, οι συνάνθρωποι μας χρειάζονται την έμπρακτη φροντίδα και την αγάπη μας όπως και όποιο τρόπο μπορούμε να την προσφέρουμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς, στον ανθρώπινο πόνο και στην ανάγκη.'Oμως δεν ήταν έτσι εξαρχής...
Δευτέρα 7 Μαΐου 2018
Παρασκευή 20 Απριλίου 2018
Διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων απώλειες στη ζωή μας.
ΓΕΛ Βουλιαγμένης Α1 Λυκείου Απρίλιος 2018
1ο δίωρο. Συζήτηση μέσα στην τάξη και καταγραφή του τι είναι απώλεια
και ποιες είναι στη ζωή μας, βιωματική επεξεργασία του παρακάτω
τραγουδιού με έκφραση μέσα από τη ζωγραφική και το σκίτσο.
2ο δίωρο Ήλιος ο πρώτος Οδ.Ελύτης
1.Ανάγνωση(2 φορές) και εμβάθυνση στο ποιητικό κείμενο "Ήλιος ο Πρώτος"του Οδ. Ελύτη.
2.Επιλογή λέξεων, φράσεων, στίχων που τους εντυπωσιάζουν πιο πολύ.
3.Χωρισμός σε ομάδες και με τεχνική του πηλού ,της εφημερίδας και ζωγραφικής,
κατασκευή ομαδικού γλυπτού, αφίσας και τέχνημα με εφημερίδες.
4. Παρουσίαση στην ολομέλεια των έργων και επεξεργασία τους.
5. Αναστοχασμός, έκφραση συναισθημάτων και διατύπωση συμπερασμάτων στον κύκλο.
Συμπέρασμα
Στα παιδιά άρεσε πολύ, συμμετείχαν όλοι εκτός από ένα παιδί που ήταν άρρωστο, βρήκαν τη δραστηριότητα ευχάριστη ,διαφορετική και πρωτότυπη.Μου είπαν ότι πρώτη φορά είχαν δουλέψει με αυτόν τον τρόπο, ένιωσαν χαρά, ομαδικότητα, χαλάρωση, δημιουργικότητα. Κατανόησαν την αξία της ζωής και έλαβαν το μήνυμα ότι μπορεί να χάνουμε αγαπημένους μας αλλά η ζωή προχωρά και έχουμε χρέος να τη ζήσουμε και να τη συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις! Ήταν μια όμορφη μέρα σήμερα.
3ο δίωρο Αποτίμηση συμπερασμάτων και σκέψεων μέχρι το στάδιο που βρισκόμαστε.
συναισθήματα που τους προκάλεσε, χαρά, ελπίδα, αισιοδοξία, ευχαρίστηση, ζωντάνια, ενθουσιασμό , σε όλους εκτός από μια μαθήτρια άρεσε παρότι ήταν παλιό μουσικό άκουσμα. Τους ζήτησα στις ομάδες τους να φτιάξουν σκίτσο ομαδικό έργο
Αναστοχασμός
Καταλήξαμε η ζωή είναι ωραία και μπορούμε να το νιώσουμε με πολλούς τρόπους.
Όλοι στη ζωή μας αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες και αρνητικές σκέψεις ,συναισθήματα, απώλειες πολλών ειδών
Καλό είναι να τα εξωτερικεύουμε και να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε.
Τρόποι διαχείρισης, μουσική, αθλητισμός, χόμπι, φίλοι, συζήτηση με οικογένεια, έκφραση των σκέψεων , ασκήσεις και μαθήματα μέσα στο σχολείο.
-------------------------------------------------------------------------------------------
1ο ΓΕΛ Αμαρουσίου Α3 Απρίλιος 2019
Η Ζωή
Εμείς τη λέμε τη ζωή
Μια πεταλούδα πέταγε από τα στήθια μας
Φωτιά ωραία φωτιά
Α1 1ο ΓΕΛ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΜΑΙΟΣ 2019
Στα χτήματα βαδίζαμε όλη μέρα...
με τις γυναίκες...
μια πεταλούδα πέταξε από το στήθος μας...
και χαιρετούμε τα πουλιά της που μισεύουνε...
Ο Χριστός στο Σταυρό
Η κάθε μέρα στο σχολείο είναι ξεχωριστή και δίνει λόγους να παίρνεις δύναμη και να συνεχίζεις.
Ο " Χριστός στο Σταυρό", εργασία μιας μαθήτρια μου, τα λόγια περιττά τα συναισθήματα πολλά!
Εργασία μαθήτριας του 2ου Γυμνασίου Βάρης όταν
ολοκληρώσαμε την ενότητα "Ποιος είναι ο Θεός των Χριστιανών;"
Δευτέρα 9 Απριλίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)