Carpe diem.: Νοεμβρίου 2016

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Οι 10 συνήθειες των ανθρώπων που ακολουθούν την καρδιά τους

http://enallaktikidrasi.com/2015/09/synithies-anthrwpwn-pou-akolouthoun-tin-kardia/

Κοινοποίηση1.4K

+14

Pin1

Άρθρο της συγγραφέως Shannon Kaiser

Η αβεβαιότητα και ο φόβος για το άγνωστο οδηγεί πολλούς ανθρώπους στην κατάθλιψη, τον εθισμό σε ουσίες και άλλες συμπεριφορές με τις οποίες οι ίδιοι σαμποτάρουν τον εαυτό τους. Συνήθως προσκολλόμαστε σε μια επαναλαμβανόμενη και συνηθισμένη συμπεριφορά θεωρώντας τη κάτι σαν δίχτυ ασφαλείας.

Η αλλαγή μπορεί να φαντάζει απειλητική μόνο και μόνο επειδή δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε. Το να προχωρούμε προς το άγνωστο είναι πολύ τρομακτικό, αλλά όλες οι αλλαγές απαιτούν την αποδοχή της αβεβαιότητας και του άγνωστου. Από την άλλη πλευρά αυτών των αλλαγών υπάρχει μια καινούρια και πιθανώς καλύτερη εκδοχή της ευτυχίας και της ασφάλειας. Αν μάθουμε να βλέπουμε την αλλαγή ως ευκαιρία, θα βοηθηθούμε σε μακροπρόθεσμη βάση.

Ο Jim Rohn, Αμερικανός επιχειρηματίας, συγγραφέας και ομιλητής, θεωρεί ότι οι επιλογές που κάνουμε έχουν αφετηρία τον έναν από τους παρακάτω δύο παράγοντες: την έμπνευση ή την απόγνωση. Οι εμπνευσμένες επιλογές υποκινούνται από την καρδιά μας. Όταν κάνουμε μια εμπνευσμένη επιλογή νιώθουμε πιο ανοιχτοί, ενθουσιασμένοι και γεμάτοι ορμή. Οι επιλογές που κάνουμε όταν είμαστε απελπισμένοι είναι συνήθως αυτές που κάνουμε όταν αναγκαζόμαστε. Πολλές φορές νιώθουμε δυσάρεστα, άβολα και πιεσμένοι. Προέρχονται από το ορθολογικό και αναλυτικό μέρος της ζωής μας που συνήθως είναι υπεραναλυτικό και κατακρίνει πράγματα και καταστάσεις.

Πολλοί από εμάς παραμένουμε σε καταστάσεις ακόμα και όταν έχουν τελειώσει ή σε εμπειρίες που δεν γαληνεύουν την ψυχή μας διότι είμαστε απρόθυμοι να βιώσουμε το συναίσθημα της δυσφορίας. Σε τέτοιες στιγμές, σκεφτόμαστε με τη λογική κι όχι με την καρδιά μας.
Φοβόμαστε ότι οι επιλογές που θα κάνουμε ίσως μας γυρίσουν πίσω ή ότι θα μας βγάλουν εκτός πορείας. Όταν πρόκειται να λάβουμε μια απόφαση, πολλοί από εμάς συγκεντρωνόμαστε στο χειρότερο σενάριο με αποτέλεσμα οι επιλογές μας να μας παραλύουν.

Στο δικό μου ταξίδι όμως, καταφέρνοντας να ξεπεράσω την κατάθλιψη, τον εθισμό στα ναρκωτικά και τις διατροφικές διαταραχές, γνώρισα τη δύναμη του εσωτερικού καθοδηγητή μου καθώς και τη σημασία του να εμπιστεύομαι τη σοφία της δικής μου καρδιάς.
Η έμπνευση προέρχεται από την καρδιά μας. Οι πιο ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι και υγιείς άνθρωποι έχουν μάθει να εμπιστεύονται την εσωτερική σοφία τους.

Παρακάτω περιγράφω 10 πράγματα τα οποία κάνουν οι άνθρωποι που ακολουθούν την καρδιά τους:

1. Αποδέχονται το γεγονός ότι δεν μπορούν να ελέγξουν το μέλλον. Αν κάτι μπορεί να αποτελέσει μέρος της ζωής τους, θα γίνει.

2. Αντί να επικεντρώνονται στο τι θα μπορούσε να πάει στραβά, επικεντρώνονται σε όσα μπορούν να έχουν θετική έκβαση.

3. Δεν προσπαθούν να βρουν ένα νόημα στη ζωή τους, επειδή ο σκοπός τους είναι να ζουν μια γεμάτη ζωή.

4. Βλέπουν τα προβλήματα ως έναν δρόμο.

5. Ενεργούν με βάση την πεποίθηση ότι η ζωή γίνεται καλύτερη μέσω της αλλαγής κι όχι τυχαία.

6. Αλλάζουν ό,τι δεν μπορούν να αποδεχτούν και αποδέχονται ό,τι δεν μπορούν να αλλάξουν.

7. Απομακρύνονται από οτιδήποτε δεν τους προσφέρει πλέον τίποτα.

8. Πιστεύουν ότι τα πράγματα δεν συμβαίνουν σε αυτούς, αλλά για αυτούς.

9. Ψάχνουν μέσα τους για να βρουν απαντήσεις.

10. Ξέρουν πως αυτά που μαθαίνουμε και αυτό που γινόμαστε στο ταξίδι της ζωής είναι πιο σημαντικά από τον τελικό στόχο. Το ταξίδι αποτελεί την πραγματική ανταμοιβή.

Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος της Αίγινας, ταπεινός, μοναχικός και παρόλα αυτά προσηνής, έδειχνε από μικρός την αγάπη του για το Χριστό και την ιεραποστολική του κλίση, ενώ έγινε παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους της εποχής του.

Ο Άγιος Νεκτάριος από μικρός έφτιαχνε τεχνητούς άμβωνες, μιλούσε για το Χριστό στα παιδιά της ηλικίας του και στο συσκευαστήριο μαζί με τον καπνό που πουλούσε, κάθε φορά έδινε και ένα μικρό χαρτάκι, με κάποια ευαγγελική ρήση που μιλούσε για μετάνοια και σωτηρία.

Αρχικά χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Νεκτάριος, το 1889 χειροτονήθηκε επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης και αργότερα διορίστηκε ιεροκήρυκας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Το 1894 διορίστηκε διευθυντής της Ριζαρείου σχολής και έκανε πράξη τον ουσιαστικό ρόλο του παιδαγωγού με το παράδειγμά του. Κάποτε όταν μαθητές ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία 3 ημερών.

Άλλοτε, βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα είδε ένα φτωχό, ο οποίος τον παρακάλεσε, αν μπορούσε να τον βοηθήσει ώστε να αποκτήσει παπούτσια, καθότι δεν είχε, και εκείνος έδωσε τα δικά του. Άλλοτε, σε μια διαμάχη μεταξύ των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους, καθαρίζοντάς τες.

Στην Αίγινα εγκαταστάθηκε το 1908, σε ένα παλαιό μοναστήρι στη θέση Ξάντος και στάθηκε στους ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός και συνοδοιπόρος της ζωής αφήνοντας την τελευταία του πνοή το 1920.

Μάλιστα όταν χωρικοί τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό να βρέξει, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί, το έκανε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτό και άλλα θαύματά του, εκλείφθηκαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες, με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου. Μυστήριο θεωρείται ότι το λείψανο του Αγίου παρά τις 3 ταφές και εκταφές παρέμεινε αναλλοίωτο για περισσότερο από 30 χρόνια.

Πηγή: dogma.gr

763