.jpg)
Λόγια που που πρέπει να μας συγκλονίζουν και να μας «ελέγχουν» του αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου...«Πολλά πράγματα τα θεωρούμε αυτονόητα και δεν υποπτευόμαστε τη στέρηση των άλλων. Θεωρούμε αυτονόητο λ.χ.:
-Ότι θέλουμε, μπορούμε να πάμε σ’ έναν ωραίο ναό, που έκτισε μία προηγούμενη γενιά.
-Ότι έχουμε στη διάθεση μας, στη γλώσσα μας, την Καινή Διαθήκη και λειτουργικό πλούτο.
-Θεωρούμε αυτονόητο πως, αν χρειασθεί έχουμε καθαρό νερό να πιούμε.
-Πως όταν αρρωστήσουμε, έχουμε έναν ειδικό γιατρό να συμβουλευτούμε.
- Κι ακόμη, ότι από τα παιδικά μας χρόνια μαθαίνουμε τα βασικά γράμματα και προχωρούμε μ’ αυτά στην καθολική πείρα της ανθρωπότητας.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλα αυτονόητα.
Πόσες όμως φορές έχουμε αναλογισθεί ότι αυτά τα «αυτονόητα» για μας αποτελούν «ανέφικτα όνειρα» για χιλιάδες άλλους συνανθρώπους μας, που εύκολα αποκαλούμε «αδελφούς μας»;
Μπορώ λοιπόν να σας διαβεβαιώσω από προσωπική εμπειρία στις πιο αδικημένες και στερημένες ομάδες, ότι αποτελεί:
«Όνειρο» για χιλιάδες παιδιά που ζουν σε απόμακρες περιοχές της Αφρικής, ένα πηγάδι με καθαρό νερό κοντά στο χωριό τους.
«Όνειρο» για τις μητέρες μία φτωχική κλινική που προσφέρει λίγα φάρμακα, όταν τα παιδιά τους ψήνονται στον πυρετό της ελονοσίας.
«Όνειρο» για μία ορθόδοξη ενορία που επί 5 χρόνια συνάζεται για τη Θ. Λειτουργία σε μία καλύβα, να αποκτήσει έναν μικρό μόνιμο ναό.
«Όνειρο» να υπάρχει ένας δικός τους ιερέας που θα τους φροντίζει, και να μη χρειάζονται να περιμένουν πέντε μήνες ή και ένα χρόνο για να λειτουργηθούν.
Αλλά το βασικό «όνειρο» ή καλύτερα «όραμα» για αρκετούς από μας είναι το πότε και πώς θα κατανοηθούν από τους ορθοδόξους σε βάθος τα «αυτονόητα» που αποτελούν το χρέος μας. Το τι σημαίνει τελικά το «αυτονόητο», ότι ανήκουμε εις «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Και ότι αληθινά χριστιανικός λαός δεν είναι αυτός που έχει και νέμεται μόνος του τη χριστιανική παράδοση, αλλ’ αυτός που ζει και την προφέρει.»
Πηγή: Agioritikovima
